kadıköy'de şampiyonluk kupası görmüş galatasaray taraftarı

• 1

  bu büyük olaya "tanık" olabilmiş nesildir, efsane olan nesil değil. efsane nesil için
  (bkz: 14 sene şampiyonluk görememiş galatasaray taraftarı).
• 2

  (bkz: #1090376)
• 3

  aralarında bulunduğum için gurur duyduğum nesildir.
• 4

  souness'in bayrak dikişini görmüş nesil kadar olmasa da şanslı bir nesildir. ama keramet bizde değil, stadta.. bayrak dikiyosun, kupa çıkıyor.
• 5

  12 mayıs 2012 fenerbahçe galatasaray maçında ki spiker repliklerini ezberleyen taraftardır.
  
  s : maç bitmek üzere , sezon bitmek üzere , cüneyt çakır bitirdi , cüneyt çakır bitirdi şampiyon galatasaray sezonun en büyüğü oluyor galatasaray.
  
  biz : alllllaaahhhhhhhhhhhhhh *
• 6

  her taraftarın rüyasıdır belki ezeli rakibinin stadında şampiyonluk kupası kaldırmak ancak galatasaray taraftarı bunu her zaman olduğu gibi ölçülü kutladı , adamlığını bozmadı ,edepsizlik yapmadı ,mazallah suyun karşı tarafı böyle bir durumda olsaydı 6-0'ı bile ballandıra ballandıra 10 senedir bitiremedikleri gibi böyle bi olayda da * kesin devletten resmi tatil isterlerdi.
• 7

  12 mayıs 2012 fenerbahçe galatasaray maçındaki spiker repliklerini aninda unutmustur. ama son düdükten hemen sonra kahvede bir sandalyeye cikip yaptigi konusmasini dün gibi hatirlamaktadir.
  
  s : maç bitmek üzere , sezon bitmek üzere , cüneyt çakır bitirdi , cüneyt çakır bitirdi şampiyon galatasaray sezonun en büyüğü oluyor galatasaray.
  
  konusma : (sandalyeye cikis, götünü televizyona yüzünü kahve halkina dönüs, temel reis gibi kollarini acip pazulari sisiris, hayvan moda gecis) yyyyyyaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa (nefes alis) yyyaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa (sesin gebermesi) yyyaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa. (sandalyeden inis, insan moduna gecis) orrrospu cocuklari alin size playoff... * *
  
  artik akli sira kükremis mi, ''burasi ispartaaaa'' diyen adama mi özenmis siz karar verin ama konusma bu sekildeydi.*
  
  edit: o kahve halki dedigim de yari yariya fenerli cimbomlu tikis tikis yan yana. bir iki de kavga meraklisi digergillerden.
  iste o konusma aninda orasi kahveden ''galatasaray taraftarina sampiyonluk kupasi gösteren kadiköy''e evriliyor.
• 8

  kaldırsın kaldırsın parmak kaldırsın, kadıköy'de şampiyonluk kupası görmüş galatasaray taraftarı parmak kaldırsın.
• 9

  hele birde şükrü saracoğlu stadında 52.000 kişinin g*t oluşuna bizzat şahit olmuşsa, dünyanın en mutlu taraftarıdır.
  
  (bkz: 12 mayıs 2012 fenerbahçe galatasaray maçı/#953642)
• 10

  12 mayıs 2012 fenerbahçe-galatasaray maçı ile ilgili küçük bir anımı paylaşmak istiyorum. evimde digiturk olması nedeniyle bazı arkadaşlarım (bunlar 4 büyük takımın taraftarları) bazen bana gelip maçları beraber seyretmek isterdi. hatta beşiktaşlı ve fenerbahçeli arkadaşlarımla beraber galatasaray formamı giyip maç seyrettiğim de oldu.
  
  velhasıl kelam asıl büyük gün geldi. fenerbahçeli birkaç arkadaşım maçı seyretmek için aradı beni ve kıramayacağım 2 arkadaşıma hayır olmaz diyemedim. bunlardan biri çok yakın arkadaşım diğeri de kardeşimin sınıftan arkadaşıydı ve misafirdi. toplamda 3 galatasaraylı, 2 fenerbahçeli ve 2 beşiktaşlı salonda oturduk maçı seyrediyoruz. ben yerimde duramıyorum, sürekli dua ediyorum, en ufak bir pozisyonda kalbim yerinden fırlayacak gibi oluyor. duyduğum ses sadece televizyon sesi ve bütün dünyadan soyutlamıştım kendimi.
  
  maçın 70. dakikalarına doğru zil çaldı. o heyecanla koşarak kapıya gittim ve bir çocuk " abi alt katta oturuyorum, sesinizi duydum, çok özendim, ben de sizinle maç seyredebilir miyim?" dedi. çocuk lafını bitirmeden hangi takımlısın diye sordum? " galatasaray'lıyım abi ayıpsın." dedi. aldım içeri, sandalye verdim ve maçı izlemeye devam ettik. maçın sonlarına doğru fenerbahçeli olan yakın arkadaşım gitti. daha fazla dayanamadı buna. çünkü o da bu işin olmayacağının, bizim şampiyon olacağımızın farkına varmıştı. bizim sevinç gösterilerine dayanamazdı, ikna edemedik ve gitti.
  
  son düdüğün çalmasıyla beraber sevinçten havalara zıplıyor ve ağlıyordum. galatasaraylı ve beşiktaşlı arkadaşlara sarıldım, sonradan gelen o çocuk da dahil.
  
  maç bittikten sonra kardeşim aynen şunu dedi:" abi o çocuk fenerbahçeliydi." diye. nerden anladın dedim?
  fenerbahçe atak yaptığında heyecanlanıyor, top bizdeyken de dua ediyordu dedi. şaşırdım kaldım. sonuçta sahasında şampiyonluk kutlamış takımın bir taraftarını -hiç tanımadığım halde- evime aldım, oturup maç seyrettim ve maç bitince sarılıp ağladım. ve bu adam hiç bozuntuya vermedi. o da sarıldı bana, güldü ve çekip gitti.
  
  o gece daha önce hiç yaşamadığım heyecanı yaşadım. gözüm dünyayı görmüyordu. hani hoşlandığınız kızla ilk buluşmanız vardır ya kekelersiniz, kelimeler boğazınıza düğümlenir, avuçlarınızın içi terler. o gün ben öyleydim ve ilerde çocuklarıma anlatacağım anılarımın en başında bu vardır. çünkü her taraftara nasip olmaz kadıköy'de şampiyonluk kupası görmüş bir takımın taraftarı olmak.