1
takımın mağlup olduğu, hatta berabere kaldığı her maç sonrası yaşanan psikoloji. varlığında kıymeti bilinmeyen futbolcular olduğu gibi, hali hazırda mevcut kadrodakilerden daha kaliteli olmayan futbolcular bile özlemle yad edilebilir. sezon başı peşinde koşulan, "gelsin çocuğumu kesicem" denilen futbolcuların bir anda pabucu dama atılıp sakat, cezalı, kadro dışı futbolcular kurtarıcı olarak görülmeye başlanır. garip bir psikolojidir.
en başta engin baytar* olmak üzere, yekta kurtuluş, ujfalusi, milan baros, hatta keita ve elano bu özlemin duyulduğu futbolculara örnektir.
bir de şöyle bir durum var: diyelim ki eksikler kadroda ve engin baytarlı, yektalı, ujfalusili takım mağlup oldu, bu sefer tam tersi olur, "ah ulan burak olacaktı, emre çolak olacaktı, hamit olacaktı" denilir.
en başta engin baytar* olmak üzere, yekta kurtuluş, ujfalusi, milan baros, hatta keita ve elano bu özlemin duyulduğu futbolculara örnektir.
bir de şöyle bir durum var: diyelim ki eksikler kadroda ve engin baytarlı, yektalı, ujfalusili takım mağlup oldu, bu sefer tam tersi olur, "ah ulan burak olacaktı, emre çolak olacaktı, hamit olacaktı" denilir.
