1
ilkokul yılları, bir kız arkadaşım oldu. aynı sınıftaydık ve birbirimizi cok seviyorduk. 2 çocuk birbirini ne kadar sevebilirse o kadar seviyorduk.
2 sene aynı sınıfta okuduk, zaten yukarı mahallemizde oturuyorlardı. daha sonra başka bir semte taşındılar.
1 sene sosyal medyadan konuştuk, benim ergenliğe girip farklı denizlere yelken açmamla beraber kızı fazla umursamamaya başladım ve ayrıldık.
aradan yıllar geçti ortaokul son sınıfta tekrar konuşamaya başladık. sınava beraber hazırlanıyorduk telefondan. sınav sonrası buluşmak için sözleştik. annanesi hala aynı yerde oturuyordu, o bahaneyle gelip bizim evde takılacaktık.
sınavı atlattık, 1 hafta önceden tam günü netleştirdik. okulda bizim takım vardı, sürekli halısaha yapıyorduk ödet+baklavasına milletle. kızın geldiği güne maç koymuşlar tam da takılacağımız saate. zamanı yoktu fazla 1 den 4 e kadar takılıcaktık. maçı daha geç bir saate ertelemeye çalıştım ama rakibimizin bir oyuncusunun antrenman saatlerinden dolayı olmadı.
1 gün kala bizim çocuklara söyledim böyle böyle diye. trip attılar ama mutluydum, 2 gün sürerdi tripleri en fazla. akşamına arkadaşlarımdan biri arayıp mahalleye çağırdı “gel abim de var muhabbet ederiz” diye. gittim ve beni resmen ablukaya aldılar.
-sen nasıl adamsın arkadaşlarını yalnız bırakıyorsun.
-sen gidicen kızla birşeyler yaşıcan biz orda mücadele edicez.
-keseriz muhabbeti senle.
ama kararım netti, gitmeyecektim. maç günü sabahtan toplanıp yine ablukaya aldılar, resmen acitasyon yaptılar. sensiz olmaz da bilmemne de. çok damardan girdiler sözlük çok.
dedim tamam lan geliyorum. eve gidip eşyalarımı hazırladım, kıza da “ailevi durum kusura bakma, başka zaman” diye mesaj attım. sorun olmadığını, başka zaman görüşebileceğimizi söyledi. anlayışlıydı her zaman. bende telefonu kapatıp evden çıktım.
maçta resmen madara olduk, halısahanın parasını ödeyip baklava aldık. moralim bozuk eve giderken “bari kıza yazayım gitmediyse görüşelim” diye düşündüm.
eve gelip telefonu açınca kızın attığı “senin allah belanı versin, sen nasıl adamsın” içerikli mesajları hayretle okudum. nerden öğrendi diye düşünürken okuldan çok yakın bir kız arkadaşım aradı. “robb ben yanlışlıkla pot kırdım” diyip durumu anlattı.
olayın aslı benim kız benim sözde “ailevi” durumdan gelemiceğimi söyleyince “bari boşuna gelmiş olmayayım” diye diğer kızı arıyor, buluşuyorlar. muhabbet esnasında “robb’u da merak ettim telefonu kapalı düzeldi mi acaba durumlar” deyince arkadaşım da “robb halısahada birşeyi yok ki” diyor. mevzu ordan patlıyor.
kıza o olaydan sonra mesaj atmaya gönlüm el vermedi. daha sonra ortak arkadaşlar vasıtasıyla birkaç kere denk geldik, bu konu açıldı kız yine sinirlendi ama birşey demedi.
pişman mıyım? evet sözlük pişmanım. kız o zaman da güzeldi ama şuan aşırı güzel, bitcoin gibi değerlenmiş.
siz siz olun kıytırık halısaha yüzünden kızları ekmeyin. hem paranızdan oluyorsunuz hem kızdan :(
2 sene aynı sınıfta okuduk, zaten yukarı mahallemizde oturuyorlardı. daha sonra başka bir semte taşındılar.
1 sene sosyal medyadan konuştuk, benim ergenliğe girip farklı denizlere yelken açmamla beraber kızı fazla umursamamaya başladım ve ayrıldık.
aradan yıllar geçti ortaokul son sınıfta tekrar konuşamaya başladık. sınava beraber hazırlanıyorduk telefondan. sınav sonrası buluşmak için sözleştik. annanesi hala aynı yerde oturuyordu, o bahaneyle gelip bizim evde takılacaktık.
sınavı atlattık, 1 hafta önceden tam günü netleştirdik. okulda bizim takım vardı, sürekli halısaha yapıyorduk ödet+baklavasına milletle. kızın geldiği güne maç koymuşlar tam da takılacağımız saate. zamanı yoktu fazla 1 den 4 e kadar takılıcaktık. maçı daha geç bir saate ertelemeye çalıştım ama rakibimizin bir oyuncusunun antrenman saatlerinden dolayı olmadı.
1 gün kala bizim çocuklara söyledim böyle böyle diye. trip attılar ama mutluydum, 2 gün sürerdi tripleri en fazla. akşamına arkadaşlarımdan biri arayıp mahalleye çağırdı “gel abim de var muhabbet ederiz” diye. gittim ve beni resmen ablukaya aldılar.
-sen nasıl adamsın arkadaşlarını yalnız bırakıyorsun.
-sen gidicen kızla birşeyler yaşıcan biz orda mücadele edicez.
-keseriz muhabbeti senle.
ama kararım netti, gitmeyecektim. maç günü sabahtan toplanıp yine ablukaya aldılar, resmen acitasyon yaptılar. sensiz olmaz da bilmemne de. çok damardan girdiler sözlük çok.
dedim tamam lan geliyorum. eve gidip eşyalarımı hazırladım, kıza da “ailevi durum kusura bakma, başka zaman” diye mesaj attım. sorun olmadığını, başka zaman görüşebileceğimizi söyledi. anlayışlıydı her zaman. bende telefonu kapatıp evden çıktım.
maçta resmen madara olduk, halısahanın parasını ödeyip baklava aldık. moralim bozuk eve giderken “bari kıza yazayım gitmediyse görüşelim” diye düşündüm.
eve gelip telefonu açınca kızın attığı “senin allah belanı versin, sen nasıl adamsın” içerikli mesajları hayretle okudum. nerden öğrendi diye düşünürken okuldan çok yakın bir kız arkadaşım aradı. “robb ben yanlışlıkla pot kırdım” diyip durumu anlattı.
olayın aslı benim kız benim sözde “ailevi” durumdan gelemiceğimi söyleyince “bari boşuna gelmiş olmayayım” diye diğer kızı arıyor, buluşuyorlar. muhabbet esnasında “robb’u da merak ettim telefonu kapalı düzeldi mi acaba durumlar” deyince arkadaşım da “robb halısahada birşeyi yok ki” diyor. mevzu ordan patlıyor.
kıza o olaydan sonra mesaj atmaya gönlüm el vermedi. daha sonra ortak arkadaşlar vasıtasıyla birkaç kere denk geldik, bu konu açıldı kız yine sinirlendi ama birşey demedi.
pişman mıyım? evet sözlük pişmanım. kız o zaman da güzeldi ama şuan aşırı güzel, bitcoin gibi değerlenmiş.
siz siz olun kıytırık halısaha yüzünden kızları ekmeyin. hem paranızdan oluyorsunuz hem kızdan :(
