1
özellikle derbi ve milli maçların kazanılmasından sonra gece yarısı evin ve balkonun ışığını söndürmek suretiyle yapılan eylemdir. yapılmaması gerekendir.
galibiyet sevincini silah atarak yaşamak
-
-
2neyi tatmin ettiği belli olmayan bir türk adetidir.
-
3amacı belirsizdir.
-
4(bkz: holiganizm)
-
5ne gerek var dedirtir... bilindiği gibi sayısız güzel ve anlamlı kutlama imkanını kullanmak varken hangi amaçla bu yol seçilir bilinmez. birşeyleri anla(t)mak için daha fazla kurban vermek de neyin nesi...
-
6gereksiz,manasızdır.nasıl bir psikolojidir anlam verilemez.illa manasız bir şey yapmak isterseniz ispanya taraftarları gibi 90 dakika borazan çalın,daha makbuldür.
-
7(bkz: maganda)
-
8bilmeyen bünyelerde yarattığı şaşkınlık karşısında, açıklamaya çalışan insanı çıkmazda bırakan saçmalık. mesela euro 2008'de basın toplantısında bu konuda uyarı yapan fatih terim'in söylediklerinden sonra bir yabancı gazeteci bizim gazetecilere dönüp '' türkler yenince birbirlerini mi vuruyorlar?'' sorusunu sormuş. gel de cevap ver işte.
(bkz: sevinememek)
(bkz: sevinmeyi bilmemek) -
9
-
10tehheeeyyyttt deyip silaha davranılır ve üstüste 3-5 el ateş edilir. havaya doğru ateş edilmesi makbuldur. daha önce bu yüzden insanların ölmüş olması bir şey farkettirmezdir. ne de olsa her silah sıkan kendisini profesyonel nişancı zanneder. silah sıkıldıktan sonra silahtan çıkan kurşunların birinin kafasına yerleşmiş olma ihtimali hiç rahatsızlık vermez. koltuğa yayılınır ve ougghhhh sesi eşliğinde bünyeye yayılan ferahlama duygusunun hazzına varılır.
(bkz: bir hayvanın günlüğü) -
11eğitimsizlik.
-
12haz almanın en mantıksız hallerinden biri..
-
13bilindiği üzere, türk milleti tarihin en eski uluslarından biridir. bağımsızlığımıza düşkün olmamız, bu uğurda her türlü mücadeleyi vermemiz ve bugüne dek hiçbir milletin baskısı altına girmeden gelmemiz, bu özelliğimizden kaynaklanır.
"at, avrat, silah" gibi bir atasözüne sahip olabilecek kadar savaşçı bir milletiz. bu sebeple, silahlar hep var olmuştur tarihimizde. bir çeşit savunma, yeri geldiğinde saldırı aracıdır bu silahlar. zamanla iş öyle yerlere gelmiş ki, sevinçlerimizin içine bile silahı dahil etmişiz. düğün olur, silahlar çıkar; bayram olur, silahlar çıkar; bir yerde kutlama yapılır, silahlar yine sahnededir. bir tezat mevcut burda. silah ölümü çağrıştırır insana, en azından bana bunu hatırlatıyor. peki, insanların mutlu günlerinde ölümü çağrıştıran bir nesneyle işleri ne? tamam savaşçı milletmişiz; ama eskiden savaş vardı. şimdi göremiyorum ben öyle bir şey.
gelelim kazanılan maç sonrası kutlamaya. milli takım maçları sonrasında oldukça artıyor bu durum. amaç ne, gerçekten merak ediyorum. sen silahı sıktın rastgele, noldu? 3 puan yerine 5 puan mı yazdılar takıma? hiç mi düşünmezsin, silahından çıkan bir kurşun bir can alır diye? o kadar mı oksijensiz kalıyor beynin? bir insanı öldürmek bu kadar kolay mı sence? bırakmıyorsunuz ki doya doya yaşayalım sevincimizi. balkona çıkıp sokaktaki insanları sevinçlerini izleyelim. her maç sonrası korkuyor insan, "bu kez sıra geldi mi acaba?" diye düşünüyor, ister istemez. bırakın da, kurşunlara hedef olmamak için evde kendimizi kollamak zorunda kalmayalım. bırakın da evimizde rahat edelim. sokakları yeterince kirlettiniz zaten. ne yazık ki, bu ülkede eline silah alan herkes potansiyel katil benim gözümde. -
14yurdum magandasının en sevdiği eylemdir. 'at avrat silah' konulu toplumdan 'araba para ve silah'a döndük döneli kaybettiğimiz nice insana mı yanalım yoksa insanların içindeki sapkın futbol aşkına mı ?
(bkz: yetmedi mi artık) -
15türk milletinin en abuk genetik özelliklerinden biridir. sadece galibiyet sevinci değil, düğün ve yılbaşı gibi olaylar da nedense silah atarak kutlanır bizde. bilimsel olarak araştırılsa elbet birşeyler çıkar altından ama dünyada milyon çeşit kutlama türü varken hemen silaha sarılmak çok manasız geliyor bana. büyük ihtimal sevincini "ele güne duyurmak" ya da "ben buraların kralıyım lan" gibisinden bir mesaj verme isteği yatıyordur altında. her ne kadar son yıllarda durum eskiye nazaran çok daha iyileşti ise de durum hala milli takım teknik direktörünün "aman silaha sarılmayın" gibisinden uyarılar yapmasını gerektirecek kadar vahimdir.
-
16bunun daha ötesi uefa kupasını aldığımızda yaşadık. gece saat bire geliyordu sanırım popescunun penaltısından birkaç dakika ya geçti ya geçmedi. acayip silah sesi vardı ki bizim kasabada artık sadece tabanca değil tüfek filan da atılıyordu. bizim evin arka sokağından bir nine "yetişiiiiinnnn düşman geldi!" diye bağırmaya başladı. o zaman çok gülmüştüm zaferin verdiği mutlulukla. ama gülünecek birşey olmadığını sonra anladım.
-
17
-
18öküzlerin gerçekleştirdiği eylem.
-
19bizim buraya yazacağımız sözcük/kelime/cümlelerle yanlışlığını anlatamayacağımız durumdur. en son trabzon'da yaşandı bu hadise. çocuğun durumu kritik. yoğun bakımda. maçta bu estonya maçı. lan neyi kutluyorsun gerizekalı. dünya kupasına katılsan ne fayda. katılmayı bırak onlarca kupayı senin eline verelim ne olacak. o can küçücük. senin ottan boktan zevkin yüzünden belki göçüp gidecek bu hayattan. al o galibiyeti sok bir tarafına şimdi.
-
20
-
21büyük bir haz veriyor gerçekten. özellikle kutlamanızı yaparken, silahı başınıza tuttuğunuzda müthiş eğlenceli. deneyin göreceksiniz.
-
22
-
23düşüncesizlik, hatta gerizekalılıktır. o silah ya birine gelse? için acımayacak mı? kendini suçlu hissetmeyecek misin? 20. yüzyılda bile böyle olaylar oluyor ya yazıktır ya..
-
24trabzonspor'un kupayı almasına, bizim alamamamızdan sonra üzüldüğüm 2. sebep..
-
25
