galatasaray'a dair hatırlanan en eski anı

• 1

  9 kasım 1988 tarihinde neuchatel xamax'ı 5-0 yendiğimiz maç, galatasaray'a dair hatırladığım en eski anım.
  
  nasıl galatasaraylı olduğumu net olarak hatırlamıyorum. muhtemelen 7 yaşındayken bu maç sonrasında kanıma işledi.
  
  14 yıl aradan sonra gelen 1987 yılı şampiyonluğu ben de hiç yok mesela.
• 2

  harika bir baslik.
  
  91 dogumluyum, muhtemelen daha eski anilarim vardir fakat ilk aklima gelen hagi’yi takip ettigimiz 98 dunya kupasi. kardesimin yanlis hatirlamiyorsam kucukyali sahilde wonderland adinda bir mekanda anaokulu gosterisi vardi, onun bolumu bitince yan tarafta bir yerlerde televizyondan romanya macini izlemistik. fifa oynarken de surekli romanyayi alirdim.
  
  fenerli bir babanin oglu olarak hagi sayesinde galatasarayli oldugumu soylememe gerek yok sanirim. o yillar gercekten farkliydi, galatasaray fenerlisinden besiktaslisina herkesi kendine hayran birakmis, ulkenin gururu olmustu.
• 3

  maalesef en net hatırladığım anı sami yen’de kaybettiğimiz hamburg maçı. 1998 doğumluyum daha eski hatıramda olan şeyler de var ama bu yenilgi benim çocukluk travmam olmuştu resmen, bu nedenle çok net hatırlıyorum. paolo guerrero.. beş dakika içinde iki tane saçma sapan gol atarak bir anda dünyamı başıma yıkmıştı, bu adama o zamam acayip kinlenmiştim hala da aklıma geldikçe hafiften sinirimi oynatıyor.
• 4

  92-93 sezonundaki maclar, deftere ezbere yazdigim oyuncu isimleri.
• 5

  98 dogumluyum. efsane 05-06 sezonunu takip etmeye calissak da izleme firsati olmuyordu peder fenerli olunca :) 20.45 efsanesidir heralde ilk hatiram.
  ama hafizama gelen ilk goruntu bi otel odasinda 37 ekran tuplu televizyondan arda turanin mlada boleslava attigi gol.
• 6

  uefa kupasını kazandıktan sonra hagi'nin sahaya çıkması.
• 7

  88 doğumluyum. hagi'nin transferi kesinleştiği gün babam;
  
  heh alacaksanız böyle adam alın işte sözü dün gibi aklımda. sonrasında trabzon ve vanspor maçlarında hagi'nin toplamda attığı 3 gol.
  
  başlığı açan yazara da ayrıca teşekkür ederim.
• 8

  1978 doğumluyum. babam galatasaraylı ama beni beşiktaşlı yapmaya çalışıyor. hatta bjk formalı fotoğrafım var. o dönem galatasaray’a bir küskünlük yaşamış ve ben çok çektim galatasaray’dan oğlum çekmesin diye düşünmüş. gönlü fenerli yapmaya da razı gelmemiş ve gitmiş bjk için uğraşmış. o dönem istanbul bakırköy osmaniye’de kiracıyız. ev sahiplerimiz koyu değil kopkoyu galatasaraylı. bütün bina onlara ait binadaki herkes onların kiracısı. beni bjk formalı görüyorlar. babamın gs li olduğunu bilmelerine rağmen durum tuhaf geliyor. çok sevdiğim en sahiplerimiz 3 kardeş. ortanca olan abim dediğim üstümdeki formayı yırtarak üzerimden çıkarıyor, sen galatasaraylısın diyor. dinleme babanı galatasaraylı ol diyor. muhtemelen sene 1983 olabilir. ben 5 yaşında başlamışım ilkokula. o zaman ilkokul 1 deyim diye hatırlıyorum ama emin de değilim. allah razı olsun uzun ömür versin zeki abime.
• 9

  galatasaray kazanır!
  
  futbol oynamada pek iyi değilim. küçükken de pek iyi değildim. 7 yaşındayım. feneri tutan iki arkadaşım var. futbol oynayalım dedik. üç kişi nasıl olacak diye konuşurken, aynı takımı tutanlar takım olsun diye bir fikir çıktı. tabi ben tek kaldım. o zaman, dedim, ben kazanırsam ikiniz de galatasaray’ı tutmaya başlayacaksınız. tamam dediler, ama biz kazanırsak da sen fenerli olacaksın. kabul. onda biter dedik, top bende başladık. uzun zaman oldu, detaylar silik ama skor net. ben bu ikisini tek gol yemeden 10-0 yendim. sözlerinde de durdular. sonra öğrendim ki biri yıllar sonra tekrar fenerli olmuş. bazıları hiç öğrenemiyor…
• 10

  (bkz: 5 aralık 2001 barcelona galatasaray maçı)
  
  genel olarak hayata dair hatırladığım ilk net şey hakan ünsal'ın kırmızısından sonra hüngür hüngür ağlamamdı. yaş 5. daha eski net hatırladığım bir anım yok. ama o pozisyonda ağlarken kafamı gömdüğüm yastık dün gibi aklımda.
• 11

  86 doğumluyum. hafızamı şöyle bir yolladığımda ilk okul yıllarına gidiyorum. 2.siniftayim o zaman. 93 son baharı. futbolcularımızın sırtında o sarı forma, karşıda ise kırmızı üstüne sharp baskılı, beyaz yakalı formaları ile kırmızı şeytanlar olan manchester united. 3-3'lük maçın ardından onları turnuvadan elemenin keyfi ile okula gidişim, teneffüslerde keyifli keyifli top peşinde koşturuşum... güzel zamanlardı, güzel anılardı.
  
  (sarı kırmızı itiraf: manchester united'e olan sempatim 93 senesinden gelir. :))
  
  maçları radyodan dinlediğim zamanlarda gelir aklıma. o radyo hala çalışır vaziyette aile evimde durur. her görüşümde o yıllara giderim.
  
  birde galatasaray'li hala oğlumun, tahminen beni yoklamak için, bilgisayar karşılığı beşiktaşlı olmamı teklif etmesi ve benim reddetmem de var ilk okul yıllarına ait anılarımin arasında.
• 12

  (bkz: 4 kasım 1998 galatasaray rosenborg maçı)
• 13

  en eski hatıram sanırım bu;
  (bkz: 23 kasım 1994 galatasaray barcelona maçı)
  86 doğumluyum bu maçın bende en güzel anısı babam, amcası, dedem ve kendi amcalarımın bu maçtan sonra cimbom bayraklarıyla, 88 model bordo şahin arabamizla taksim'de tura çıkmaları ve henüz küçük olduğum için beni götürmemeleri. ama o sevinç... bayrakları hazırlama... araba daha mahalleden çıkarken sallanan bayraklar... 8 yaşında bir çocuğu %100 gs moduna getirmeye yetmişti.
• 14

  en eski değil ama en net hatırladığım eski olay uefa'yı kazandıktan sonra takımın vatana geri döndüğü gün. mahşeri bir kalabalık. takım üstü açık bir otobüsle tur atmıştı diye hatırlıyorum. o gün mü günden sonra mı onu tam bilmiyorum ama tv başında babamın yeni aldığı tost makinesinde yaptığı karışık tostla birlikte tv izlediğimi hatırlıyorum. sanırım en mutlu olduğum gün ve günlerdi. bir daha o kadar mutlu ve huzurlu olacağımı sanmıyorum fakat o güzel hissi yaşamak gerçekten çok özel bir duyguydu. inşallah en büyük kupayı oğlumla birlikte görürüz.*
• 15

  en eski hatıram 4 mart 1992 werder bremen galatasaray maçıdır sanırım.
  
  yine bugünlerde olduğu gibi sağlı sollu geliyorum fakat atamıyoruz derken kosecki 1 tane atsa da 2-1 kaybediyoruz. ben 2. golü yediğimiz için ağlıyorum babam da bunu görüp bana sağlam bir fırça çekiyor. :)
• 16

  (bkz: 16 şubat 2002 fenerbahçe galatasaray maçı)
  
  95 doğumluyum. kahvede izlemiştik abimle. bundan sonra ilk hatırladığım maç 5-0 kazanıp 3. yıldızı taktığımız yozgatspor maçı* ama onu izlememiştim. sonra da 6 kasım 2002 kahvede izlemiştim 4. gole kadar :(
  
  ayrıca ablamın odasında real madrid'i 3-2 yendiğimiz maçın* sonraki günü basılan fanatik gazetesinin ilk sayfasının manşetinin asılı olduğunu hatırlıyorum. ama o posteri ne zaman gördüm hatırlamıyorum. o zamanlar zinedine zidane'ın bizim takımda oynadığını sanıyordum.
  
  edit: ulusun evlatları fatih'in aslanları manşeti de ablamın odasında asılıydı. şimdi pek futbolu takip etmiyor ama o zamanlar abimle birlikte bana galatasaray'ı öğreten insandır.
• 17

  24 nisan 1996 fenerbahçe galatasaray maçıdır bu 90 doğumlu olan ben için.
  
  silik bir çok hatırladığım şey var ancak ulrich van gobbel gibi, ancak souness’ın bayrağı dikişini net hatırlıyorum. çakralar açıldı sonrasında.
• 18

  7 mart 1999 galatasaray fenerbahçe maçı’nda okan buruk’un attığı kafa golü. babam galatasaraylı ama hiç futbolla alakası olmayan bir adam olduğu için bizde cine 5 falan yoktu, teyzemin eşi eniştem fanatik galatasaraylıydı ve 98 dünya kupası sonrası oturup izlediğim ilk maç buydu.
• 19

  bahçeye çıkardığımız televizyondan izlediğimiz 13 ağustos 1997 sion galatasaray maçı ve ümit aktan'ın "ister misiniz sion artık depresyon diye anılsın?" aforizması...
• 20

  rigobert song'un transferini tgrt'nin ana haner sonrası 5 dakika süren spor haberleri kuşağında öğrenmem.
• 21

  benim için 9 kasım 1988 galatasaray neuchatel xamax maçı'dir. maçi izlememistim ama zafer havasi ve mutlulugum gayet ne aklimda.
• 22

  turgutluluyum, 10 ocak salı günü turgutluspor galatasaray maçı defans bekir turgutlu dan tranfer edildi muhtemelen tranfere istaneden bir dostluk maçı düzenlendi daha ilkokul 2 veya 3 babam beni o maça okula gelerek izin alıp götürdü. hayatımın babam ve galatasaray ile en güzel ve unutulmaz günü.sene 93 ve ya 94
• 23

  daha önceye dayanan detaylar var ama bütünlüklü olarak hatırladığım 9 aralık 1992 galatasaray roma maçı. ilk maçı da tv'den izlemiştim rahmetli hıncal uluç yorumcuydu. hakan şükür deplasmanda golü atarken altın gol diye bağırmasını unutmam hala. neyse, ben bu maçı izleyip rövanş için epey umutlanmıştım. roma da taş gibi takım o sıralar. efsane stoper aldair filan var bunlarda. maç ne hikmetse gündüz oynanmıştı ben de ilkokul 4 ya da 5. sınıf öğrencisiyim. okul sabahtan akşama 1 saat öğlen arası var. okul ile ev arası çok yakın öğle yemeğine eve geçiyorum, yan sokakta evimiz. eve geldim , yemek filan yedim amacım öğleden sonra okula gitmeyip maçı izlemek.annemle epey cebelleştim ama sonunda istediğim oldu, maçı izledim ancak papin mustafa'nın yıldızlaştğı maçta elenmiştik. çok da üzülmemiştim gurur duymuştum sonuna kadar mücadeleyi bırakmadığımız için.
• 24

  32 yaşında biri olarak en eski ve en güzel anım arsenal galatasaray finali. maçı izlerken nasıl elimin ayağımın titrediğini seaman her kurtarış yaptığında ona nasıl kızdığımı dün gibi hatırlıyorum.antakya sokaklarında köprübaşı'nda yüzümün sarı kırmızı haliyle kutlamalara nasıl katıldığımı,o heyecanımı hiç unutmadım.birgün avrupa'da daha büyük başarılar alacak olsak bile ben o günü o finali asla unutmayacağım.
• 25

  03' doğumlu olduğum için henüz taze bilgilere hakimim. hatırladığım en eski anı ise kadıköy şampiyonluğu. çok da eski değil ama olsun, özel sonuçta *.