artık bazı şeylerin değişmesi gerekiyor sözlük. bunların en başında da tribünler geliyor. biz tribüne her şeyi bırakıp sadece galatasaray için geliyoruz. amacımız ; sadece galatasaray'ın başarısıdır. galatasarayı her branşta desteklemektir. gelen rakiplere sahamızın cehennem olduğunu göstermektir. maçla beraber yaşamaktır daha doğrusu anbean maçın içinde olup takımı ateşlemek ve rakibi bezdirmektir, hakemi etki altına almaktır. peki bunların hangisini yapıyoruz biz ? hemen hemen hiçbirini ! sadece arabesk tezahüratlarla rakiplere güzel bir meyhane gecesi yaşatıyoruz.
peki ali sami yen'i ve ev sahibi olduğumuz her sahayı türkü bar'a çevirenlere tepki göstermeyecek miyiz ?
rerere rarara gibi hiç bir anlamı olmasa da bir ruhu olan tezahüratlar bu arabeskçilerin yaptığı tüm bestelerin hepsinin toplamından bile daha güçlü değil mi ? taraftar, cehenneme arabeskleşip ağlamaya mı yoksa takımı ateşleyen bestelerle eğlenmeye mi geliyor ? tribündeki bir kaç sap kılıklı herifin manita acısından bize ne ? hele bunu galatasaray ile bağdaştırmak ne kadar saçma değil mi ? acaba o şahıslar maç gittiği zaman bu kulübe gerçekten aşık kişilerin üzldüğü kadar üzülüyor mu ? hiç sanmıyorum hatta hiç üzülmüyorlardır bile zira maçla işi olmayan adamların skor çok mu umrunda olur ?
yazık oluyor tribünlere. ağzını açan susturuluyor kaba kuvvetle. eminim benim gibi düşünen yüzlerce galatasaraylı vardır zaten bunlarla ilgili çevremden artık o kadar fazla şey duyuyorum ki biraz da onların düşüncelerini yazdım buraya.