hayattaki en büyük sevginin karşılığı..
20li yaşların en başında yaşadım en büyük aşkımı.. belki öncesi de vardı ama en hoyratı, o zamandı.. mecidiyeköy'de idi evi.. hep, hasret duyardım, sevdamın başkentine.. ben ankara'nın ayazını yerken, o ali sami yen önünden salınarak geçerdi..
sami yeni mi kıskanmalı ona yakın diye, yoksa onu mu kıskanmalı ali sami yen'i görüyor her gün diye bilemezdim.. sadece maç günleri heyecan olmazdı oradan geçerken bende.. o çarpıntı, hasretti.. sevgiydi.. aşktı.. hayallerdi.. evet hayallerdi ve bitmeliydi her hayal gibi, bitti.. yıkıldı ve gitti sami yen gibi.. sadece anılar ve fotograflar kaldı şimdi..
geçenlerde yine geçtim oradan.. ya istanbul çok sıcaktı, ya da ben korkudan terliyordum.. sağımda hayallerim solumda sami yen.. hepsi enkazdı ama benim kadar değil.. sonra birden dilimden gayr-i ihtiyari o beste döküldü;
bize her sevdadan geriye kalan sadece galatasarayhttp://www.youtube.com/watch?v=r5yBhtrpvFA