fatih terim'in osman tanburacı'ya küfretmesi

osman tanburacı ve sevenleri için üzücü bir hadisedir. fatih terim açısından ise durum çok vahimdir. çünkü küfür acizliğin,çaresizliğin ve paniğin dışa vurum halidir. kimsenin kimseye sebebi ne olursa olsun hakaret etmeye hakkı yoktur. eğer olay doğru ise... ki sözlükte yapılan yorumlarda ve gazetelerde yazılanlar bu doğrultuda, fatih terim'in başını iki ellerinin arasına alıp, son dönemlerdeki hal ve hareketlerini değerlendirip, kendi özeleştirisini yapıp iç dünyasında bir revizyona gitmesi gerekmektedir. çünkü fatih terim son zamanlarda gerek basın toplantılarında, gerek verdiği demeçlerde, gerekse milli takıma yapmış olduğu futbolcu seçimlerinde duygusal davranıp profesyonelliğini unutmaktadır. he bunu söylemek bana düşer mi? elbette hayır, ama madem herkes özgürce fikirlerini yazıp bir format içinde paylaşıyorsa benimde duygu ve düşüncelerimi buraya aktarmam en doğal hakkımdır.

fatih terim'in türk futboluna hatta dünya futboluna katkıları yadsınamaz ve o'na olan sevgim(-iz) asla değişmeyecektir, bu bir gerçektir, ama bu gerçekler zaman içerisinde kişinin ego dizginlerini bıraktırıp, nefsini heva ve heveslerine köle etmesi o'nu hüsran dolu bir sona götürür. ego her dinde şeytan olarak tasvirlenmiştir. şeytan kibirinden dolayı cennetten kovulmuştur. narsizm bir hastalıktır. burdan fatih terim'in şeytan ya da narsist olduğunu ima etmeye çalışmıyorum, sadece kendini beğenmişliğin ve ali kıran baş kesenliğin sonundaki hüsranı söylüyorum.

fatih terim'e o karizmatik duruşu, susuşu, mimikleri ve kısa, öz cümleleri çok yakışıyor. değişme imparator!