1397
kadıköy'ün fethi esnasında, euro 2012'yi falan düşünmeyip, çatlak ayak kemiğine aldırmadan sahada kalmaya çalışmasıyla başlı başına bir destan yazmış futbolcu. hani olmadık adamlara ''sahadaki biz'' dedik durduk ya yıllardır... ''sahadaki biz'' tanımı anlam kazandı işte şimdi bu adamla.
maç bittikten sonra sekerek sahaya, takım arkadaşlarına koşması, o ayağa rağmen onlara sarılıp, havaya kaldırması ve sonradan öğreniyoruz ki, sakatlanıp takım arkadaşlarını yalnız bıraktığı için ağlaması...
bu sene oynayan, oynamayan her futbolcuyu alnından öper (sümüklü hariç), hepsine sonsuz teşekkür ederim. aralarından sıyrılıp, daha fazla takdir hakedenler elbette vardır. ancak üç isim var ki, adları geçtiğinde gözlerim dolar, yüreğimden sevgi selleri taşar:
elmander, selçuk ve muslera.
maç bittikten sonra sekerek sahaya, takım arkadaşlarına koşması, o ayağa rağmen onlara sarılıp, havaya kaldırması ve sonradan öğreniyoruz ki, sakatlanıp takım arkadaşlarını yalnız bıraktığı için ağlaması...
bu sene oynayan, oynamayan her futbolcuyu alnından öper (sümüklü hariç), hepsine sonsuz teşekkür ederim. aralarından sıyrılıp, daha fazla takdir hakedenler elbette vardır. ancak üç isim var ki, adları geçtiğinde gözlerim dolar, yüreğimden sevgi selleri taşar:
elmander, selçuk ve muslera.
