177
12 mayıs 2012 fenerbahçe galatasaray maçından önce işten çıkıp eve doğru yol aldım. yutkunamıyordum bile. kabus gibi geliyordu maç öncesi. artık başlasa da bitse bu ızdırap diye düşünüyordum. yapacağım şey belliydi. eve gelmemle birlikte maç başladı. izlemeyecektim. zaten sezon başında ligtv yi iptal etmiştim. galatasaray sözlüğü açtım ama online olmadım. sensiz olmaz galatasaray dinleyerek sözlükten maçı takip etmeye başladım. şarkının her bitişinde sayfası yenileyip son durumu öğreniyordum. dakikalar 70'i gösterdiğinde kız arkadaşım eve geldi. kendisinin maçtan nefret eder. hatta galatasaray sevgim yüzünden beni kıskanır. galatasaray'ı benden daha çok seviyorsun der. bende annemi, babamı, ablamı, yeğenimi ve köpeklerimi nasıl ayrı seviyorsam galatasaray'ı ve seni de ayrı seviyorum diyerek orta yolu bulurum. içeri adımını atar atmaz fener kırmızı kart görmüş biliyo musun dedi. biliyorum ama hayırdır sen ilgilenmezdin dedim. bugün ayrı bugünü nasıl beklediğini biliyorum bende ortak olmak istedim. otobüste insanlara maçın gidişatını sordum dedi. ve merak etme şampiyon olacağız ilk defa bir maç hakkında bir şey hissediyorum merak etme dedi. sonra beraber totem yapmaya başladık. her şarkı bitişinde sayfayı yenileyip allah'a dua ettik. uzatmalara geldiğimizde son kez açtık 'sensiz olmaz galatasaray'ı şarkı bittiğinde şampiyonuzzzzzzzzzzzzz entry'sini gördüğümüzde kız arkadaşımın çığlığı ve benim haykırmamla birlikte sarılarak ağladım. belli etmemeye çalıştım. ağlarken gülüyordum garip bişey çıktı ortaya. peşinden annemin şampiyonuz oğlum mesajı geldi. hemen aradım annemde ağlıyordu. çok korktum kaybedeceğiz sandım diyerek ağlıyordu. hayatımın en stresli dakikalarıydı. ama sonundaki şampiyonuzzzz ulan haykırışımla bütün kabus sona ermişti.
