13
12 mayıs gecesinden beri nedense söylemekten kendimi alamadığım tezahürat. hadi işyerinde söylüyorsun, herkes galatasaraylı falan eşlik ediyor da insan öğle yemeği için gittiği pidecide sipariş verirken de bunu söyler mi*. hadi orada da söyledin, sokakta tek başına kendi kendine mırıldanarak eve yürüme bari dimi. yüzümde alaycı bir gülümsemeyle, insanların "ne diyo la bu" dercesine yanımdan geçtiklerini gördükçe daha da söyleyesim geliyor. ne yazık ki etrafta çubuklu formalı kimseyi göremiyorum iki gündür. sahi nereye gitti ki bunlar? *
