463
saniyelerin geçmek bilmediği,son saniyede direkten dönen topun gol olmaması ile insanı buhrana sürükleyen, her şeye rağmen 10 numara olan derbi.bana göre,son yılların en çok güvenilen kadrosuydu bugün sahada oynayan takım.bu durum,florya metin oktay tesisleri'nden başlayarak kadıköy'e kadar takımını uğurlayan ve ona eşlik eden taraftarın yüzündeki gülümsemeyle belli ediyordu kendini.o kadar ki,maçtan önce beraberlik ihtimalini düşünen tek bir taraftar bile yoktu.buna karşın rakip takımın taraftarı, "bizi yenerlerse ne ile övünürüz bundan sonra?","maçı alamazsak ne bahaneler üretebiliriz?" şeklindeki düşünceleriyle boğuşmaktaydı.iki takım adına teknik direktörler açısından aradaki fark ise,aykut kocaman'ın maçtan sonra "25 dakikalık oyunu 90 dakikaya eşit bir şekilde dağıtmalıyız." diyerek yapmış olduğu açıklamanın,fatih terim tarafından ligdeki ilk 3 maç sonunda yapılmış olmasıyla kendini belli ediyordu.ilk 25 dakikada 2-0 öne geçince ve önde oynayınca fenerbahçe,herkesin aklında "acaba yeni bir rekor kırabilir miyiz?" sorusu dolaşmaya başladı bir anda.bu ihtimali aklına getirenler birşeyi unutuyorlardı.galatasaray'ın 7-0 fenerbahçe'yi yendiği maçtan 2 sene sonra oynanan maçta,6-1geriye düşen galatasaray'daki gündüz kılıç'ın yorgun ve takımın pes etmiş bir görüntüye bürünmesinin ardından,gündüz kılıç'a çıkışan aslan nihat'ın "abilerimizin rekorunu egale ettirmemeliyiz." diyerek ayağa kaldırdığı takımın bugünkü tezahürüydü sahadaki aslanlar.2-0 geriye düşmüş olmak hiçbirşeyi değiştirmemeliydi ve öyle de oldu.selçuk'un (bence) sahanın adamı olduğu maçta,elmander ve hakan,ikinci devrenin tek hakimi olan galatasaray'ın en büyük artılarıydı.bugün sahada pes etmeyen bir takımla varolan galatasaray,iki de gazi verdi;kadıköy gazisi!fatih terim ve hasan şaş'a yapılanlar,alıştığımız için şaşırtmadı bizi.maçtan önce "hasan şaş'ı fenerbahçe deplasmanına götürmesinler.gerekiyorsa fatih terim de gitmesin." diyen gökmen özdenak'a cevap niteliğindeydi yapılanlar.maçtan önce ortamı gerenler,fenerbahçe'nin kazanması için ellerinden geleni yapanlar;maçtan sonra yapılan kutlamaya da sığ bir bakış açısıyla bakarak hangi yakanın adamı olduklarını her zamanki gibi göstermiş oldular.bugün oluşan sevinç karşısında "2-2 biten maça bu kadar çok seviniyorsanız;fenerbahçe'den çok korkuyorsunuz o zaman." diyenleri akla,mantığa ve seviyeye davet ediyorum.zira bugünkü sevincin,bitime 3 hafta kala play-offfffffff zamazingosu olmasa şampiyonluğu ilan edecek olmanın ve hali hazırda geçerli olan sistemde de normal sezonu lider bitirmeyi garantilemiş olmanın sevinci olduğunu görmekte zorluk çekenlere,bir zahmet bakış açılarını değiştirmelerini öneriyorum.başta hocaların hocası fatih hoca;yardımcıları hasan şaş,ümit davala ve tafi'ye;daha sonra ilk onbirde oynayan,oyuna sonradan giren ve yedek kulübesinde görev almayı bekleyen tüm oyuncularımıza,neden galatasaraylı olduğumuzu bir kez daha hatırlattıkları için teşekkür ediyorum.takımı adeta kadıköy'e çıkarma yaparak destekleyen yöneticilerimize (özellikle abdürrahim albayrak'a);florya'da takımın yanında olan fulya,merve ve buse terim'e,alışık olduğumuz ve her zaman görmeyi dilediğimiz görüntüleri bizlere yaşattıkları için teşekkürler.maç adına içimde ukde kalan şeylerin;felipe melo'nun pitbull sevincini görememek ve son saniyedeki golün kaçışını üzülerek izlemek olduğunu belirtmeden edemeyeceğim.son olarak,geçen seneden bu seneye büyük bir mentalite değişimi yaşayan,bugün olması gerektiği gibi davranan,keşke yanlarında olabilseydim dediğim (ankara'da otumam dolayısıyla katılma imkanım olmadığı için),bizleri gururlandıran (özellikle maçtan sonra samandıra'da toplanan 60 kişiyi gördükten sonra),iki takım arasındaki 7 değil,77 farkı bulmamızı sağlayan,muhteşem taraftarımıza alkışlarımı ve saygılarımı gönderiyorum. herkese galatasaray ile dolu günler ve geceler dileğiyle.
