148
(bkz: 8 ekim 1994 gaziantepspor galatasaray maçı)
9 yaşındayken gittiğim ilk galatasaray maçı. maça dair hatırladığım üç şey var.
birincisi; içeri girerken yalvar yakar bi abiyle girmem. adam yalnızdı ben de çocuğu, kardeşi gibi elini tutup girdiydim. fakirlik diz boyu tabi. zaten o zamanlar ya polislere ağlıyorduk maça girerken ya da oradaki abilere. hepsinde de içeri girerdik ama bir türlü.
gaziantep kale arkasında izledim. hatırladığım ikinci şey ben götümü yırtarcasına hakaaaaaaann diye bağırdım bi kornerde. top kaleden uzaklaştı hakan şükür kafasını çevirip baktı lan benim olduğum tarafa doğru. aramızda en az 30 metre vardı ama ben hala inanıyorum orada benim sesimi duyup bana baktı o yüzden bozmayın benim hayal dünyamı :(
üçüncüsü de kubilay. idolümdü benim kubilay. çok başka, bambaşka bi oyuncuydu valla :( hakan şükür hayranıydım ama idolüm kubilaydı. olm kubilay böyle mahallenin serseri ama en karizma abisi gibiydi o zamanlar bize. atarlı ama iyi abi. ah ulan kubi. sen ne biçim oyuncuydun.
bi tek böyle oyuncu kartlarından, gazete küpürlerinden gördüğüm adamları canlı canlı izlediğim ilk maç. başbakandan, cumhurbaşkanından daha büyük adamlardı futbolcular. bizim mahallemiz küçük, varoş bi yerdi. antepten geçiyormuş ipekyolu. şimdi otoban gibi bir yer. biz yolun karşısına bile çıkamazdık ki. biz küçüktük, bizim dünyamız bizden de küçüktü. bi hayallerimiz vardı bi de galatasaray. o gün hayallerimi gördüm ben ilk defa.
9 yaşındayken gittiğim ilk galatasaray maçı. maça dair hatırladığım üç şey var.
birincisi; içeri girerken yalvar yakar bi abiyle girmem. adam yalnızdı ben de çocuğu, kardeşi gibi elini tutup girdiydim. fakirlik diz boyu tabi. zaten o zamanlar ya polislere ağlıyorduk maça girerken ya da oradaki abilere. hepsinde de içeri girerdik ama bir türlü.
gaziantep kale arkasında izledim. hatırladığım ikinci şey ben götümü yırtarcasına hakaaaaaaann diye bağırdım bi kornerde. top kaleden uzaklaştı hakan şükür kafasını çevirip baktı lan benim olduğum tarafa doğru. aramızda en az 30 metre vardı ama ben hala inanıyorum orada benim sesimi duyup bana baktı o yüzden bozmayın benim hayal dünyamı :(
üçüncüsü de kubilay. idolümdü benim kubilay. çok başka, bambaşka bi oyuncuydu valla :( hakan şükür hayranıydım ama idolüm kubilaydı. olm kubilay böyle mahallenin serseri ama en karizma abisi gibiydi o zamanlar bize. atarlı ama iyi abi. ah ulan kubi. sen ne biçim oyuncuydun.
bi tek böyle oyuncu kartlarından, gazete küpürlerinden gördüğüm adamları canlı canlı izlediğim ilk maç. başbakandan, cumhurbaşkanından daha büyük adamlardı futbolcular. bizim mahallemiz küçük, varoş bi yerdi. antepten geçiyormuş ipekyolu. şimdi otoban gibi bir yer. biz yolun karşısına bile çıkamazdık ki. biz küçüktük, bizim dünyamız bizden de küçüktü. bi hayallerimiz vardı bi de galatasaray. o gün hayallerimi gördüm ben ilk defa.
