aykut kocaman

5 şubat 2012 fenerbahçe beşiktaş maçı göstermiştir ki, kendisinden olsa olsa 11 ila 17. sıralar arasında seyreden bir anadolu takımına hoca olur. sen kendi evinde 50bin taraftarının önünde derbi maçına çıkıyorsun, rakibinin quaresma ve fernandes gibi en önemli 2 silahı yok, sağ beki sol beki yok. 14. dakikada öne geçiyorsun ve yaptığın şey 75 dakika boyunca kendi sahana kapanıp skoru korumaya çalışmak... şaka gibi cidden. rakibin üzerine gidip 2yi 3ü bulacağına kendi sahana çekiyorsun takımını. haydi ilk yarıyı geçtim kısmen daha iyiydi ama ikinci yarı fenerbahçe'nin son dakikadaki gol dışında bir tek pozisyonu yok. 3. bölgede kaç dakika top tuttular ayaklarında diye hesap yapsa ligtv iki basamaklı sayılara gelir mi cidden merak ediyorum.

aykut kocaman'ın her şeye rağmen büyük hoca olduğunu düşünen fenerbahçeliler takımın başına geçtiği ilk zamanlara baksa yeter. adam alex'i takımdan kesmeye çalıştı, kaç hafta oynatmadı fenerbahçe sürünüyordu. başkan ve taraftar baskısına dayanamayıp alex'li oyuna döndüğünde fener şampiyonluğa koştu. aynı şekilde stoch gibi bir adamı kenarda oturtup caneri sol açık oynattı, takım ite kaka anca ilerledi. ne zaman ki stoch ilk 11 çıkmaya başladı, iç saha deplasman kaç maçta takımını ipten aldı 3 puanı getirdi.

kısacası ne oyuncudan sistemden anlar, ne de cesaretin esamesi okunur kendisinde.

bunca şeye rağmen aykut kocaman nasıl büyük hoca oldu irdelenmeli.