421
galatasaray'a karşı oynadığı 3 derbi maçında 1 galibiyet, 1 mağlubiyet ve 1 de beraberlik aldı.
yıllardır şükrü saraçoğlu stadında varlık gösteremeyen galatasaray, hoca değişikliğine gittiği ve as (?) kalecisinin kırmızı kart cezalısı olduğu maçta aykut kocaman'ın "bu maçta ağır farka gidecez ollüm" hırsıyla çıkarttığı dengesiz kadroyu elinden kaçırdı. fenerbahçe kendi evinde neredeyse pozisyon bulamadan oynadı (akılda kalıcı tek pozisyon servet'in kendi kalesine atmak üzere olduğu pozisyondu). maç 0-0 bitti.
arena'nın ilk fenerbahçe ağırlamasında tarihinin en kötü sezonlarından birini yaşayan galatasaray, rakibine büyük bir baskı kursa da (sayılmayan golleri 1,2,3... şeklinde saymak bile zorlaşmaya başlamıştı); şansın fenerbahçe'den yana olması, alex'in gününde olması ve bizim takımın ve taraftarın çabuk demoralize olması gibi nedenlerle sahadan 2-1 mağlup ayrıldı.
son maçta (7/12/11) olanlar ortada. ben sevinmekten çok üzüldüm, ağır bir farkı hak etmişti o maç. kadrolara baktığımız zaman bu kez yine dengesiz, ama bu sefer defansif ağırlıklı bir fenerbahçe görüyoruz. bence bu maçın aslan payını aykut kocaman'a vermeliyiz. zaten son yıllarda galatasaray en rahat derbi maçlarını kendisinin takımına karşı oynuyor.
kendisi fenerbahçe'ye teknik direktör olmaktan çok sıradan bir anadolu kulübünün sıradan bir yerli hocasına yardımcılığını yapıp, ayak işlerine koşup "aykut'um be; benim hanım bugün dişçiye gidecek de, şu takımı idmana sen çıkar bugün" denilecek kapasitede bir futbol adamıdır benim gözümde. hatta abartıyorum; şike soruşturmasının başlamasını kendisine borçlu olabilir futbolda temizlik isteyen insanlar. aykut kocaman'ın çalıştırdığı takımın şampiyon olması elbette ki şüphelere yol açacaktı.
öyle derbide aldığın mağlubiyetten sonra "ama başkanımız:(" ile başlayan cümleler kurmakla olmuyor bu işler. hele "futbol" ve "kanırtmak" terimlerini bir araya getirerek hiç olmuyor.
yıllardır şükrü saraçoğlu stadında varlık gösteremeyen galatasaray, hoca değişikliğine gittiği ve as (?) kalecisinin kırmızı kart cezalısı olduğu maçta aykut kocaman'ın "bu maçta ağır farka gidecez ollüm" hırsıyla çıkarttığı dengesiz kadroyu elinden kaçırdı. fenerbahçe kendi evinde neredeyse pozisyon bulamadan oynadı (akılda kalıcı tek pozisyon servet'in kendi kalesine atmak üzere olduğu pozisyondu). maç 0-0 bitti.
arena'nın ilk fenerbahçe ağırlamasında tarihinin en kötü sezonlarından birini yaşayan galatasaray, rakibine büyük bir baskı kursa da (sayılmayan golleri 1,2,3... şeklinde saymak bile zorlaşmaya başlamıştı); şansın fenerbahçe'den yana olması, alex'in gününde olması ve bizim takımın ve taraftarın çabuk demoralize olması gibi nedenlerle sahadan 2-1 mağlup ayrıldı.
son maçta (7/12/11) olanlar ortada. ben sevinmekten çok üzüldüm, ağır bir farkı hak etmişti o maç. kadrolara baktığımız zaman bu kez yine dengesiz, ama bu sefer defansif ağırlıklı bir fenerbahçe görüyoruz. bence bu maçın aslan payını aykut kocaman'a vermeliyiz. zaten son yıllarda galatasaray en rahat derbi maçlarını kendisinin takımına karşı oynuyor.
kendisi fenerbahçe'ye teknik direktör olmaktan çok sıradan bir anadolu kulübünün sıradan bir yerli hocasına yardımcılığını yapıp, ayak işlerine koşup "aykut'um be; benim hanım bugün dişçiye gidecek de, şu takımı idmana sen çıkar bugün" denilecek kapasitede bir futbol adamıdır benim gözümde. hatta abartıyorum; şike soruşturmasının başlamasını kendisine borçlu olabilir futbolda temizlik isteyen insanlar. aykut kocaman'ın çalıştırdığı takımın şampiyon olması elbette ki şüphelere yol açacaktı.
öyle derbide aldığın mağlubiyetten sonra "ama başkanımız:(" ile başlayan cümleler kurmakla olmuyor bu işler. hele "futbol" ve "kanırtmak" terimlerini bir araya getirerek hiç olmuyor.
