3527
tam 20 senedir maçlara gidiyorum. bugüne kadar stadyumlarda çekilecek bütün çileleri çekmişimdir herhalde. yağmur, soğuk, kalabalık, şiddet, kavga, biber gazı, artık aklınıza ne gelirse. sabahın 6'ında bilet kuyruğuna girdiğim de çok oldu, bir maç için 10 saat yeni açık'ta yağmur altında beklediğim de. anlatılacak o kadar çok şey var ki, ama konu bu değil.
hiç üşenmedim, hiç bıkmadım galatasaray peşinde koşmaktan. dahası hiç yorulmadım. daha doğrusu yorulmamıştım. ta ki türk telekom arena'ya kadar. burası açıldığından beri galatasaray'ın oynadığı tüm maçlarda yerimi aldım. bir de milli takımın bir maçına gittim. ilk başlarda alışırım sanmıştım ama maçlardan sonra o maç sonrası yorgunluğunu birkaç gün atamıyorum üzerimden. işin kötüsü sadece fiziki bir yorgunluk da bırakmıyor insanın üzerinde. bu stadyumda hâlâ birçok şeyin oturmamış olması insanı daha da yoruyor oradayken.
yemin ediyorum sadece 1 sene oldu buraya geçeli ama ben yoruldum buraya gidip gelmekten. dedim ya hiç yorulmamıştım galatasaray peşinde koşmaktan. ben neyse, yorulsam da giderim de, sırf bu stadyumun ulaşım çilesinden dolayı birçok insan maçlara gelmiyor. maçlar nerdeyse ortalama ali sami yen'in iki katı bir taraftar sayısına oynanıyor ama o stadyum dolu olmadıktan sonra ali sami yen'deki almosfer de yakalanamıyor.
bir de burası için türkiye'de direk metro çıkışı olan ve metro bağlantısı olan tek stadyum deniyor. ulan zaten metro çıkışı dışında bir çıkışı yok ki 50 bin kişik bu stadyumun.
son sami yen gecesinde ona söz vermiştim. onu özlemeyecektim. zira yerine arenayı koyacaktım. bu stadyumun adı bile ali sami yen olmadı ki kendisi olsun. işin kötüsü rahat bir 100 yılımız bizim burası. geri dönüşü de yok.
birçok bürokratik engel var önünde ama yönetimin mutlaka daha farklı girişimlerde bulunup bu konuyu önceliğe alması lazım. yoksa ali sami yen yüzünden maçlara gelmeyip, arena ile beraber tekrardan maçlara gelmeye başlayan insanlar da kaçacak sezon sonunda.
hiç üşenmedim, hiç bıkmadım galatasaray peşinde koşmaktan. dahası hiç yorulmadım. daha doğrusu yorulmamıştım. ta ki türk telekom arena'ya kadar. burası açıldığından beri galatasaray'ın oynadığı tüm maçlarda yerimi aldım. bir de milli takımın bir maçına gittim. ilk başlarda alışırım sanmıştım ama maçlardan sonra o maç sonrası yorgunluğunu birkaç gün atamıyorum üzerimden. işin kötüsü sadece fiziki bir yorgunluk da bırakmıyor insanın üzerinde. bu stadyumda hâlâ birçok şeyin oturmamış olması insanı daha da yoruyor oradayken.
yemin ediyorum sadece 1 sene oldu buraya geçeli ama ben yoruldum buraya gidip gelmekten. dedim ya hiç yorulmamıştım galatasaray peşinde koşmaktan. ben neyse, yorulsam da giderim de, sırf bu stadyumun ulaşım çilesinden dolayı birçok insan maçlara gelmiyor. maçlar nerdeyse ortalama ali sami yen'in iki katı bir taraftar sayısına oynanıyor ama o stadyum dolu olmadıktan sonra ali sami yen'deki almosfer de yakalanamıyor.
bir de burası için türkiye'de direk metro çıkışı olan ve metro bağlantısı olan tek stadyum deniyor. ulan zaten metro çıkışı dışında bir çıkışı yok ki 50 bin kişik bu stadyumun.
son sami yen gecesinde ona söz vermiştim. onu özlemeyecektim. zira yerine arenayı koyacaktım. bu stadyumun adı bile ali sami yen olmadı ki kendisi olsun. işin kötüsü rahat bir 100 yılımız bizim burası. geri dönüşü de yok.
birçok bürokratik engel var önünde ama yönetimin mutlaka daha farklı girişimlerde bulunup bu konuyu önceliğe alması lazım. yoksa ali sami yen yüzünden maçlara gelmeyip, arena ile beraber tekrardan maçlara gelmeye başlayan insanlar da kaçacak sezon sonunda.
