10
hiç unutmam lise sondayım, lise sonlarda bulunan herkes rapor falan almış gitmiş, annemin sen raporu alınca ders çalışmazsın gezersin demesiyle rapor alamamış okula gitmek zorunda kalmıştım. dersler tek başıma olduğumdan bunaltıcı geçiyorken beden hocasının 4'er kişilik takımlardan bir futbol turnuvası düzenleyeceğiz demesiyle neşem yerine gelmişti çünkü kendime güvenim tamdı, o turnuvayı kazanacaktım, yanımdakiler kim olursa olsun fark etmez diye düşünüyordum ve gidip alt sınıflardan arkadaşlarla 4 kişilik bir takım kurduk. hocaya gidip takımımızın kimlerden oluşacağını söyledim sonra bir baktım hoca bizi o kağıda hiçbir şey demememe rağmen real olarak yazdı. bu hocanın da bize ve bana ne kadar güvendiğini gösteriyordu, mutlak favorisiydik turnuvanın. turnuva lig usulü olacaktı fakat öncesinde bir ön eleme yapcaklardı, ön elemeyi geçenler lige kalabiliyordu.
ön eleme kuraları çekildi bize gele gele orta sondan sonra hazırlık okuyan bizden 3-4 yaş küçük çocuklardan oluşan bir takım gelmişti, doğal olarak güvenimiz daha da artmıştı. maç günü geldi çattı, turnuva öğlen arası olduğundan maçın süresi 20'şer dakikalık devrelerden 40 dakikaydı ve kaleler minyatürdü fakat bunlar benim için sorun teşkil etmiyordu nasıl olsa çömez bebeleri yenecektik. maç başladı ilk yarı 2 tane yedik ama benim kafamda hep bunları nasıl olsa yeneriz daha çok var düşüncesi olduğundan içim rahattı. maçın sonu geldiğinde ise küçük bir okul olmamızdan dolayı bütün okulun izlediği maçta çömezlere 5-0 yenilmiştik. maçın bitiş düdüğüyle beraber hocanın ismini hatırlayamadığım takım 5 real 0 demesiyle saha kenarından gelen yoğun kahkaha sesleriyle yerin dibine girişimiz hala dün gibi aklımdadır.
işte bu benim en büyük spor başarısızlığım ve unutamadığım bir olaydı. orada bize kahkaha atanlara seslenmek istiyorum, bsg a.k.
ön eleme kuraları çekildi bize gele gele orta sondan sonra hazırlık okuyan bizden 3-4 yaş küçük çocuklardan oluşan bir takım gelmişti, doğal olarak güvenimiz daha da artmıştı. maç günü geldi çattı, turnuva öğlen arası olduğundan maçın süresi 20'şer dakikalık devrelerden 40 dakikaydı ve kaleler minyatürdü fakat bunlar benim için sorun teşkil etmiyordu nasıl olsa çömez bebeleri yenecektik. maç başladı ilk yarı 2 tane yedik ama benim kafamda hep bunları nasıl olsa yeneriz daha çok var düşüncesi olduğundan içim rahattı. maçın sonu geldiğinde ise küçük bir okul olmamızdan dolayı bütün okulun izlediği maçta çömezlere 5-0 yenilmiştik. maçın bitiş düdüğüyle beraber hocanın ismini hatırlayamadığım takım 5 real 0 demesiyle saha kenarından gelen yoğun kahkaha sesleriyle yerin dibine girişimiz hala dün gibi aklımdadır.
işte bu benim en büyük spor başarısızlığım ve unutamadığım bir olaydı. orada bize kahkaha atanlara seslenmek istiyorum, bsg a.k.
