118
3 maç için totem yaptım tabii daha çok vardır ama aklımda kalanlar bunlar.kolaydan zora doğru sıralanmışlardı zaten.
ilki 3 kasım 1999 galatasaray milan maçı maç 2-1 ken çubuklu marshall formamı çıkartıp maçı öyle izlemeye devam etmiştim.aynı maçta herkesin yaptığı gibi ümit davala'nın penaltısına sırtımı dönmüştüm.
2.si 3 nisan 2001 galatasaray real madrid maçı maç 2-0 olmuştu üzgündüm ama bişeyler olacaktı hissediyordum.maçı dışarıda izliyordum bıraktım ve eve gittim elime radyomu aldım tıpkı uefa yolunda ki gibi.evet mekandan ayrıldığımda ilk yarı bitmişti ve eve gittiğimde 2.yarı başlamamıştı.
3.sü ve en sıkıntılısı çünkü totemlerim galatasaray'ın şampiyonluğu üzerineydi (bkz: 2005-2006 şampiyonluğu) neler yapmamıştım ki yatakta ters yatmalar,2 dk amuda kalkıp beklemeler , tek ayak üzerinde beklemeler , yattığın yerden 10-15 dk bisiklet sürüyormuş gibi yapmalar hepsi saçmaydı belki evet ama bir amacı vardı.beklenen gün yaklaşıyordu biz kayserisporla oynayacaktık , fenerbahçe denizli deplasmanına gidecekti (bkz: 2005-2006 sezonu 34. hafta maç fikstürü). maç günü de buna dahil wc ye her gittiğimde en az 40dk kaldım küçük bile olsa. * ortalama 4 kere wcye gidiyordum yani yaklaşık 160 dakikam wc de geçti her gün.sırf bu yüzden 7 de uyanırken 6 da uyandım sabahları okula geç kalmamak için.wc de durmak mühim değildi ama canım sıkılıyordu yanıma dergi,gazete,telefon vs almak da yasaktı.yasakları kimin koyduğunu da okursanız öğreneceksiniz. artık maç günü gelmişti ve maçı izlemek için gidebileceğim tek yer vardı çünkü o sezon orada izlediğim bütün maçları biz kazanmıştık ve fenerbahçe izlediğim 2 maçında da puan kaybetmişti.bunu son hafta farketmem kötü oldu daha erken garantileyebilirdik*.her neyse evden çıktım gideceğim yer 5-6 km çok uzak değil ama yakında değil.dolmuşa bineceğim sırada içimde ki lanet ses yürüyerek git dedi.- yürüyerek git şampiyon olacaksınız.bunu duyar duymaz başladım yürümeye , hiç yürümediğim yol değil aslında ama o gün bitmiyor ,denizi izliyorum yürürken,marşlar söylüyorum neyse yolu yarıladım derken o iğrenç ses yine ortaya çıktı -marş söyleme .senin a.ına koyucam bu maçtan sonra dedim içimden bende ona.neyse ben marş söylemeyi de bıraktım mekana vardım.bir tuvaletim geldi sormayın küçük ama gidemiyorum zaten maça zor yetişmişim.mekan da full dolu üzerinde galatasaray forması olan bir tek ben varım adamlar şampiyonluk kutlayacak ya.neyse mekanın sahibi ali amca kendi yanına bir bira kasası koydu bende oturdum maçı izlemeye başladım.hiç bir şey içemiyorum sinir tepeme fırladı.ali amca 10 dakika da bir soruyor bişeyler iç diyor , yemek söyleyeyim sana diyor ama halimi bilmiyor ki.o maçı izledim o halde sallana sallana hakem 16 dakika yerine 19 dakika uzatsa altıma işeyecektim o yaşımda.maç bitti zıplaya zıplaya wc'ye gittim.hem rahatladım hem de iç sesime şükranlarımı sundum.allahtan kötü birisi değildi içimdeki farkettim de şunu öldür dese öldürecekmişim.
3. totem biraz iğrenç öyle wc li mc li ama harbiden totem.
edit: bkz düzeltme
ilki 3 kasım 1999 galatasaray milan maçı maç 2-1 ken çubuklu marshall formamı çıkartıp maçı öyle izlemeye devam etmiştim.aynı maçta herkesin yaptığı gibi ümit davala'nın penaltısına sırtımı dönmüştüm.
2.si 3 nisan 2001 galatasaray real madrid maçı maç 2-0 olmuştu üzgündüm ama bişeyler olacaktı hissediyordum.maçı dışarıda izliyordum bıraktım ve eve gittim elime radyomu aldım tıpkı uefa yolunda ki gibi.evet mekandan ayrıldığımda ilk yarı bitmişti ve eve gittiğimde 2.yarı başlamamıştı.
3.sü ve en sıkıntılısı çünkü totemlerim galatasaray'ın şampiyonluğu üzerineydi (bkz: 2005-2006 şampiyonluğu) neler yapmamıştım ki yatakta ters yatmalar,2 dk amuda kalkıp beklemeler , tek ayak üzerinde beklemeler , yattığın yerden 10-15 dk bisiklet sürüyormuş gibi yapmalar hepsi saçmaydı belki evet ama bir amacı vardı.beklenen gün yaklaşıyordu biz kayserisporla oynayacaktık , fenerbahçe denizli deplasmanına gidecekti (bkz: 2005-2006 sezonu 34. hafta maç fikstürü). maç günü de buna dahil wc ye her gittiğimde en az 40dk kaldım küçük bile olsa. * ortalama 4 kere wcye gidiyordum yani yaklaşık 160 dakikam wc de geçti her gün.sırf bu yüzden 7 de uyanırken 6 da uyandım sabahları okula geç kalmamak için.wc de durmak mühim değildi ama canım sıkılıyordu yanıma dergi,gazete,telefon vs almak da yasaktı.yasakları kimin koyduğunu da okursanız öğreneceksiniz. artık maç günü gelmişti ve maçı izlemek için gidebileceğim tek yer vardı çünkü o sezon orada izlediğim bütün maçları biz kazanmıştık ve fenerbahçe izlediğim 2 maçında da puan kaybetmişti.bunu son hafta farketmem kötü oldu daha erken garantileyebilirdik*.her neyse evden çıktım gideceğim yer 5-6 km çok uzak değil ama yakında değil.dolmuşa bineceğim sırada içimde ki lanet ses yürüyerek git dedi.- yürüyerek git şampiyon olacaksınız.bunu duyar duymaz başladım yürümeye , hiç yürümediğim yol değil aslında ama o gün bitmiyor ,denizi izliyorum yürürken,marşlar söylüyorum neyse yolu yarıladım derken o iğrenç ses yine ortaya çıktı -marş söyleme .senin a.ına koyucam bu maçtan sonra dedim içimden bende ona.neyse ben marş söylemeyi de bıraktım mekana vardım.bir tuvaletim geldi sormayın küçük ama gidemiyorum zaten maça zor yetişmişim.mekan da full dolu üzerinde galatasaray forması olan bir tek ben varım adamlar şampiyonluk kutlayacak ya.neyse mekanın sahibi ali amca kendi yanına bir bira kasası koydu bende oturdum maçı izlemeye başladım.hiç bir şey içemiyorum sinir tepeme fırladı.ali amca 10 dakika da bir soruyor bişeyler iç diyor , yemek söyleyeyim sana diyor ama halimi bilmiyor ki.o maçı izledim o halde sallana sallana hakem 16 dakika yerine 19 dakika uzatsa altıma işeyecektim o yaşımda.maç bitti zıplaya zıplaya wc'ye gittim.hem rahatladım hem de iç sesime şükranlarımı sundum.allahtan kötü birisi değildi içimdeki farkettim de şunu öldür dese öldürecekmişim.
3. totem biraz iğrenç öyle wc li mc li ama harbiden totem.
edit: bkz düzeltme
