roberto carlos

spartak moskova karşısında, anzhi 3-0 yenildi ya. işte o maçın geniş özetini izledim spormax'te. önce baktım sağbekte gördüm kendisini. 5 dakika sonraki pozisyonda solbekte gördüm. sonra orta sahanın ilerisinde ve ortada gördüm. böyle bi anlam veremedim ilk başlarda. sonra maçın ilerleyen pozisyonlarında çözdüm. orta saha oynamaya başlamış. ya da başlatılmış. lakin bu pozisyonların hiçbirinde de istekli ve insan gibi koşmuyordu. evinin önünden yola koyulan 45 yaşındaki ekrem abi, yolu yarılamamışken henüz, ana caddeden bir anda geçen otobüsün peşinden koşmaya başlamıştır bile. yine aynı sabah, yine aynı çile dedi.. ekrem abi... hemen kafasında hesap yaptı. durakta en az 7-8 kişi vardır. ufak bir kuyruk olur ve son bir çaba, ani patlama ve deparla yetişirim dedi. oruç ağızla, güne böyle başlamak da bir hayli sbt tandansında bir olaydı. ama, yakaladı.

halk otobüsünü yakalamak için gösterdiği bu çaba, anzhi'de futbol oynamaya çalışan futbolcuların hepsinden büyüktü.
oruç ağız ekrem abi > anzhi futbol kulübü idi adeta. yaş olarak da büyüktü zaten. anzhi 1991 yılında...
saçları ağarmış, ortası dökülmüş.. ah ekrem abi...
ekrem abinin en büyük hayali, bir sonraki ayın parasıyla evine ekstradan bir güzellik yapmaktır. her ay bunu düşler ama beceremez.

işte her gün onlarca ekrem abi koşturur otobüs peşinde. ben ise her gün 350 bin euroluk kırmızı arabam ile yanından hızlıca geçerim. işimin başında olmam lazım.
futbolun başındaki rus patronlar gibi. benim de işimin başında olmam çok lazım.
ve roberto carlos, futbolun adaleti senin belanı versin.