1
geçen sezondan beri fark ettiğim bir durum.
burda abes bir şey yok mağlup olduk işte ne yani çemkirelim mi diye değil. eskiden mesela mağlup olduğumda sabah kalktığımda karnımda enteresan bir ağrı olurdu.hatta berabere kaldığımızda bile durum aynı olurdu. ancak son 1,5 senedir artık hiç bir şey hissetmiyorum. maçı izlerken gol yediğimiz de gülüyorum. babam benimle dalga bile geçmiyor. ve artık bu ruh halini kabullenemiyorum. bakıyorum bu durumda olan sadece ben de değilim hemen hemen çoğu galatasaray taraftarı aynı ruh halinde.
lütfen bir an önce takımımız eski kazanma alışkanlığını geri elde etsin.
not: iş bu entry dün akşam babamla muhabbet ederken gaziantep zor deplasman 3-2 iyi skor cümlesi ağzımdan döküldüğünde kafama dank etmiştir. herhangi bir art niyet ya da galatasaray küçümsemesi yoktur.
burda abes bir şey yok mağlup olduk işte ne yani çemkirelim mi diye değil. eskiden mesela mağlup olduğumda sabah kalktığımda karnımda enteresan bir ağrı olurdu.hatta berabere kaldığımızda bile durum aynı olurdu. ancak son 1,5 senedir artık hiç bir şey hissetmiyorum. maçı izlerken gol yediğimiz de gülüyorum. babam benimle dalga bile geçmiyor. ve artık bu ruh halini kabullenemiyorum. bakıyorum bu durumda olan sadece ben de değilim hemen hemen çoğu galatasaray taraftarı aynı ruh halinde.
lütfen bir an önce takımımız eski kazanma alışkanlığını geri elde etsin.
not: iş bu entry dün akşam babamla muhabbet ederken gaziantep zor deplasman 3-2 iyi skor cümlesi ağzımdan döküldüğünde kafama dank etmiştir. herhangi bir art niyet ya da galatasaray küçümsemesi yoktur.
