lucas neill

lorik cana ile beraber galatasaray'ın ruhu. yıllarca her şükrü saraçoğlu'ndaki fenerbahçe maçlarından sonra bize erkek gibi oynayan futbolcular gelmedikçe biz buradan yenilmeden çıkmayız derdim. bu yıl herkes umutsuzken ben biliyordum yenilmeyeceğimizi. çünkü sahada 2 tane adam (diğeri tabi ki lorik cana) gibi dimdik ayakta duran futbolcu vardı. ve bu ordaki 50 bin kişiye bedeldi. hakemin faul çaldığı pozisyonlardan sonraki o kıpkırmızı hırs fışkıran yüzünü asla unutmayacağım lucas..

aşağıdaki de alisamiyen'de yenildiğimiz yanılmıyorsam manisa maçındaki bir fotoğraf; ben bu arkadaşlığı bu kaybetmeme hırsını bütün futbolcularımızda görmeyi çok isterdim.

http://img156.imageshack.us/i/lucaslorik.jpg