Kariyer Sonu917
neden garip bir ruh hali içinde olduğumuzu anlamıyorum. neden metin oktay ile hakan şükür'ün efsane oluşunu bir "kıyas" sığlığında değerlendiriyoruz?
metin oktay; galatasaray'ın efsanesidir, tüm rakipler büyük saygı duyar. onu efsane yapan yalnızca büyük futbolcu veya büyük galatasaray taraftarı oluşu değildir. onu efsane yapan rakip takım taraftarı küfür ettiğinde onu alkışlamasıdır. büyük adamdır, babadır.
hakan şükür; galatasaray'ın yaşayan efsanesidir. maşuğundan uzak kalan aşık misali renklerinden her uzaklaştığında sıkıntı yaşamıştır. yakaladığı sportif başarılara herhangi bir futbolcunun ulaşması zor olsa da, efendi yapısıyla gönüllerde ettiği yere ondan sonrakilerin ulaşması bir o kadar zordur.
görüldüğü gibi ikisi de efsanemizdir.
yaşadığımız sıkıntı ise "nevrotik" bir toplum olmamızdır. biz birine sevgilerimizi, saygılarımızı iletmek için ölmesini bekleriz. çünkü karşılığı kötü/iyi şekilde gelmeyecektir ve biz duygusal tepkilerimizin etkisiz olmasını nedense çok severiz.
hakan şükür'ün oynadığı her maçta ona kötü laf edildiğinde "abime" edilmiş gibi hissederdim. hala da öyle hissediyorum.
metin oktay'a kimse laf etmez/edemez. ama biri yeltense babama laf edilmiş gibi hissederim.
kimse bu renklere emek veren bir efsaneyi diğerine seçme garipliğine düşmesin. hepsi bizimdir ve gönüllerimizde olmaya devam edeceklerdir.
metin oktay; galatasaray'ın efsanesidir, tüm rakipler büyük saygı duyar. onu efsane yapan yalnızca büyük futbolcu veya büyük galatasaray taraftarı oluşu değildir. onu efsane yapan rakip takım taraftarı küfür ettiğinde onu alkışlamasıdır. büyük adamdır, babadır.
hakan şükür; galatasaray'ın yaşayan efsanesidir. maşuğundan uzak kalan aşık misali renklerinden her uzaklaştığında sıkıntı yaşamıştır. yakaladığı sportif başarılara herhangi bir futbolcunun ulaşması zor olsa da, efendi yapısıyla gönüllerde ettiği yere ondan sonrakilerin ulaşması bir o kadar zordur.
görüldüğü gibi ikisi de efsanemizdir.
yaşadığımız sıkıntı ise "nevrotik" bir toplum olmamızdır. biz birine sevgilerimizi, saygılarımızı iletmek için ölmesini bekleriz. çünkü karşılığı kötü/iyi şekilde gelmeyecektir ve biz duygusal tepkilerimizin etkisiz olmasını nedense çok severiz.
hakan şükür'ün oynadığı her maçta ona kötü laf edildiğinde "abime" edilmiş gibi hissederdim. hala da öyle hissediyorum.
metin oktay'a kimse laf etmez/edemez. ama biri yeltense babama laf edilmiş gibi hissederim.
kimse bu renklere emek veren bir efsaneyi diğerine seçme garipliğine düşmesin. hepsi bizimdir ve gönüllerimizde olmaya devam edeceklerdir.
