71
--- alıntı ---
evliliğim ilk zamanlarında da haliyle maçlara gidip geliyordum. şehir dışına çıkışlarda eşim ufak not kağıtlarına birer ikişer kelime ile “canım aşkım başarılar, allah hakem şansı versin” gibi notlar yazıyordu. bu notları da gömlek cebime ya da çantamın bir köşesine koyarak bana sürpriz yapıyordu.
yine bir gün maç için şehir dışına çıktım. karşılaşmada ilk yarının bitimine doğru bir futbolcu, rakibine faul yaptı. düdüğü çaldım. faulü yapan futbolcu bana bir hışımla döndü, ellerini iki yana açarak “hocam ben ne yaptım” dedi. aramızda ya bir, ya da iki metre vardı. faulden dolayı sarı kartımı çıkarttım ve gösterdim. tam o sırada sarı kart ile birlikte ufak bir beyaz kağıt parçası da bir anda cebimden fırladı. fırlayan bu kağıt havada süzülerek ve yavaş yavaş dönerek yere düşmeye başladı. futbolcunun iki eli açık, benim ise tek elim sarı kartla birlikte havadaydı.
futbolcu ile birlikte gözlerimiz bir anda beyaz kağıda takıldı. ikimiz aynı anda kağıdın aheste aheste süzülüşünü seyretmeye başladık. seyrediyoruz, seyrediyoruz, seyrediyoruz. ve nihayet beyaz kağıt yere bir düştü. “aman allah’ım” dedim o an içimden. kağıdın üzerinde kocaman puntolarla aynen şu yazıyordu:
“seni seviyorum aşkım.”
ben dondum kaldım. futbolcu bir kağıda baktı, bir bana döndü baktı, bir daha kağıda baktı ve sonunda yine bana baktı. ardından mırıldandı:
“ben de seni seviyorum hocam.”
--- alıntı ---
evliliğim ilk zamanlarında da haliyle maçlara gidip geliyordum. şehir dışına çıkışlarda eşim ufak not kağıtlarına birer ikişer kelime ile “canım aşkım başarılar, allah hakem şansı versin” gibi notlar yazıyordu. bu notları da gömlek cebime ya da çantamın bir köşesine koyarak bana sürpriz yapıyordu.
yine bir gün maç için şehir dışına çıktım. karşılaşmada ilk yarının bitimine doğru bir futbolcu, rakibine faul yaptı. düdüğü çaldım. faulü yapan futbolcu bana bir hışımla döndü, ellerini iki yana açarak “hocam ben ne yaptım” dedi. aramızda ya bir, ya da iki metre vardı. faulden dolayı sarı kartımı çıkarttım ve gösterdim. tam o sırada sarı kart ile birlikte ufak bir beyaz kağıt parçası da bir anda cebimden fırladı. fırlayan bu kağıt havada süzülerek ve yavaş yavaş dönerek yere düşmeye başladı. futbolcunun iki eli açık, benim ise tek elim sarı kartla birlikte havadaydı.
futbolcu ile birlikte gözlerimiz bir anda beyaz kağıda takıldı. ikimiz aynı anda kağıdın aheste aheste süzülüşünü seyretmeye başladık. seyrediyoruz, seyrediyoruz, seyrediyoruz. ve nihayet beyaz kağıt yere bir düştü. “aman allah’ım” dedim o an içimden. kağıdın üzerinde kocaman puntolarla aynen şu yazıyordu:
“seni seviyorum aşkım.”
ben dondum kaldım. futbolcu bir kağıda baktı, bir bana döndü baktı, bir daha kağıda baktı ve sonunda yine bana baktı. ardından mırıldandı:
“ben de seni seviyorum hocam.”
--- alıntı ---
