• 10
    sezon boyunca en az süre alıp en çok eleştirilen üçlü. 18 kişilik bir kadrodaki her oyuncunun aynı seviyede olmasını bekleyemezsin. as kadronun arkasında en az üç tane kritik oyuncun olur; rotasyonda gözün kapalı kullanırsın. örnek; eren elmalı–jacobs, singo–sallai, ilkay–yusuf, mauro–osimhen gibi.

    diri ve atletik bir kaan ayhan, lemina’nın alternatifi olabilirdi. aynı şekilde berkan da anadolu kulüplerine karşı oynanan lig maçlarında daha fazla süre alabilir ve as kadroyu dinlendirebilirdi. fakat okan buruk bunu hiç istemedi. her oyuncusunun elit seviyeye yakın olmasını ve sahada her an maksimum performans vermesini talep etti. fakat bu yaklaşım ne anlaşılabilir ne de sürdürülebilir.

    iç sahada gençlerbirliği’yle oynanan bir maçta, barış alper randıman vermiyorsa oyundan alır, kutucuyu denersin. kutucu da randıman vermezse sorun değil vermesin en azından barış dinlensin. as kadroya aşırı yük bindirmek ayrı bir problem; kutucu, ayhan ve berkan’ın günah keçisi ilan edilip bir kenara atılması ise bambaşka bir problem.

    birçoğumuzun halı saha geçmişi vardır veya lise–üniversite döneminde herhangi bir takım sporunun içinde bulunduk. bir sporcu için en ağır durum özgüvensizliktir. özgüveni olmayan, her an hata yapmaktan çekinen ve oyun pratiği kazanamayan oyuncular için bu oyun resmen cehenneme dönüşür.

    özetle: burada gördüğüm tek temel sorun, okan buruk’un kadro mühendisliği konusunda sınıfta kalmış olmasıdır.
App Store'dan indirin Google Play'den alın