kerem aktürkoğlu

maçın siniri yüzünden kendisiyle dalga geçmeye sıra bile gelmedi. top onun ayağına geldiğinde yaşadığım rahatlamayı anlatamam. bizim takımdaki ilk zamanlarında tırnaklarıyla kazıya kazıya bir yerlere gelmeye çalıştığı için iyi işler yapardı ama sonra "ben oldum" kafasına geçince top kaybetmeyi o kadar huy edinmişti ki maçları fenalık geçirerek izlerdim. ayrıca el kol ve negatifliği de cabası.

şimdi ise bu "olmuş" kerem, ezeli rakibimde oynuyor. onların kulüp tarihinin en pahalı oyuncusu oldu ve "olmuş" kerem hiçbir şey yapamıyor. neyse kasımpaşa maçında yapar şovunu benim dinci kardeşim.