abdul kader keita

bir de keita açısından bakalım bütün bu olaylara. ülkem, afrika'nın en güçlü takımı pozisyonunda. dünya kupası afrika'da. dolayısıyla üstümüzde ekstradan yük ve baskı var. başlıyor kupa. ilk maçımız, gruptan çıkmak için yenmek zorunda olduğumuz ve ikincilik için en büyük rakibimiz portekiz. 80. dakikada oyuna giriyorum. son 10-15 dakika çok iyi oynuyorum. yüzde yüzlük bir gol pozisyonu yaratıyorum bu dar zamanda. drogba atamıyor. düşünüyorum. " ikinci maç kesin 11'deyim. " kadrolar açıklanıyor, yokum. hayal kırıklığı...

neyse, maç başlıyor. bençteyim. takımım 3-0 geride. turnuvadan gittik, gidiyoruz. dakika 68 olmuş. erikson beni işaret ediyor. " keita, hadi sahaya.. " giriyorum tabii. son 20 dakika kalmış maçın bitmesine. " ne yapabilirim? " , " elimden ne gelir " diye düşünüyorum. çabalıyorum. olmuyor. brezilya savunması izin vermiyor. ben çabuk tahrik olan bir futbolcuyum. çabuk kızan, kavgaya ve münakaşaya çabuk karışabilecek bir adamım. 3-1 yapmışız durumu. süre yetmeyecek. eleniyoruz turnuvadan. afrika'nın çok şey beklediği " biz ", gidiyoruz. ortam zaten gergin, bu gerginlik diğer futbolculara ve dolayısıyla sahadaki atmosfere yansıyor. önce hafiften sert müdahaleler başlıyor. itiş, kakış. hafiften kavgalar... sonuç hayalkırıklığı...

şahsi kanaatimce evet, keita yanlış yapmıştır. kesinlikle bunu tartışmak gereksiz. ama çok basit bir " özür dilemesi " ama bu özürü gerçekten istediği için dilemesi en azından benim için yeterlidir. keita'yı biliyoruz. çok çabuk sinirlenen, sinirlerine hâkim olamayan bir adam. yine öyle oldu. attırdı kâka'yı. buna benzer şeyleri fenerbahçe maçında yaşamadık mı? keita, bu yüzünü bize daha önce de göstermedi mi? gösterdi. keita'nın zaten üç aşağı, beş yukarı böyle olduğu bilinmiyor muydu? sırf böyle bir hareket yaptığı için, " gitsin, bize yakışmıyor " diye söylemek bence yanlış. dediğim gibi gerçekten isteyerek, candan bir " özür " dilemesi benim için yeter.