123
bu adam hala insanlara futbolu sevdirebiliyor. cünkü adam hala futbol hastasi. 2010 dünya kupasinda zaman zaman tac cizgisinde yaptigi hareketlerle yüzümüzü güldürüyor, "biz daha ölmedik" havasindan cok " biz bu isleri iyi biliriz yegen" modunda takiliyor. bir seyleri ispatlamaktan cok isin eglencesinde ve bunu seviyorum bende. takiminin galibiyeti garantiledigi bir macta bile atilan 4. veya 5. gole cilginca sevinebiliyor. babacan tavirlariyla, elde tespih, kenarda top ayagina geldigi zaman yaptigi kisa sovlarla, takimdaki futbolculari kendi ogluymus gibi sevmesiyle kucaklamasiyla, zaman zaman yilmaz vural tarzi sevincleriyle kupanin en büyük rengi yine o ve benimde icinde bulundugum cogu kisinin arjantini desteklemesinin sebebi yine o ve onun samimiyeti. eger bir yerde dünya kupasi olursa o da bir ucundan gözükmeli. teknik direktörlügü tartisilir ama cok bizden biri gibi geliyor bana. yürekten, candan, cok baba adam iste. büyüksün maradona. sen olmasan cekilmezdi bu turnuva.
