133
55 ekran tüplü televizyonumuzda karıncalı gösteren o televizyonumuz hagi o golü attığında o kadar hd idi ki halen aklımda o gol... galatasaray bir his takımıdır... haginin attığı atletic bilbao ya son dakika golünde abim gitmişti sinirlenip ben yine o ekrandaydım umutluydum... hertha berlin maçında ilk golü yediğimizde de ümidimi yitirmemiştim.milan maçında son dakikada ümit davalanın attığı o golde o kadar anlamıştım ki ümit etmenin iyi birşey olduğunu, çalışıp çok istersem başarabileceğim çok şey olduğunu... galatasaraylı olduğum için çok şanslı olduğumu okula adımı ilk attığımda anlamıştım. kahramanmaraşta fenerbahçeli bir ortaokul müdürü uefa kupasını kazandığımız günün ertesi günü konferans salonunu pastalarla donatmış bugün ders işleyemeyiz demişti. o gün heryerde türk bayrakları ve galatasaray marşı çalıyordu. hagi nin ümit davalaya verdiği muhteşem bir pas vardı mahallede top oynarken o pası atmıştım
aklımdan gitmiyor...bir takımın bir futbolcunun bir çocuğun hayalleri üzerinde yarattığı etkiyi tahmin bile edemezsiniz.
aklımdan gitmiyor...bir takımın bir futbolcunun bir çocuğun hayalleri üzerinde yarattığı etkiyi tahmin bile edemezsiniz.
