13506
nasıl kendisi takıntı sahibiyse bizi de kendisi takıntı sahibi yaptı. belki de haksız da olsa bu takıntılarım sayesinde kendisine olan inancımı yitirdim. yaptıklarını inkar edecek değilim, galatasaray'a ligde yapılan haksızlıkları da unutacak değilim. tek tek geçmişi de irdelemek istemiyorum ama artık bazı hataları yol kazasıymış, hayırlı mağlubiyetmiş boyutunu çoktan geçti. bu süre zarfında tanınmayacak halde kibirli, kendi doğrularına takıntılı hale geldi. çok çabuk oyuncu harcamasını da buna bağlıyorum. ilerleyen oyuncuyu, formda olan oyuncuyu, formayı hak eden oyuncuyu tespit etmemiz çok zor çünkü bu oyuncular sürekli azalıyor. bütün oyuncular eleştirilebilir konuma geldiyse burada yüzde yüz hatası var demektir. bu yüzden icardi'ye, muslera'ya, doğru düzgün süre bulamayanlara, yeni transferlere bile hadsizce, acımasızca eleştiri yapmak içimden gelmiyor.
çok ciddi bir özeleştiriye ihtiyacı var hocanın. başkasının eleştirisi değil kendisinin eleştirisi. başkasının eleştirisi gördük ki hocada ters tepiyor. hocada kibir ve inat oluşturuyor. ama taraftar bu, biz sadece sonuca bakarız. young boys'u geçseydi bu kadar eleştirilmezdi. buradaki asıl mesele oyuncuların durumu. her şey soyunma odasını kazanmakla yahut kaybetmekle başlar. bu işin kredisi de budur. hocanın, oyuncuların ve taraftarın yeniden tazelenmiş bir imana ihtiyaçları var. bu da büyük bir maçta alınan iyi futbol ve iyi skorla olabilir. hoca o zamana kadar muhakkak hatalarından ders çıkarmak zorunda. yoksa görünen köy kılavuz istemiyor. geçmişle de yaşanmıyor.
sonun başlangıcı mı, başlangıcın sonu mu? bu iç içe geçmiş paradoksa hoca karar verecek. başlangıcın sonu, bir gelişmeyi, bir meçhullüğü, bir evrilmeyi ifade edebilir. önümüzdeki süreçte okan buruk bambaşka bir şeye dönüşüp yeni bir başlangıca mı gidecek, yoksa hamza gibi makus talihine doğru mu gidecek. bu işin neresi baş, neresi son? hepsine hocanın kendisi karar verecek.
çok ciddi bir özeleştiriye ihtiyacı var hocanın. başkasının eleştirisi değil kendisinin eleştirisi. başkasının eleştirisi gördük ki hocada ters tepiyor. hocada kibir ve inat oluşturuyor. ama taraftar bu, biz sadece sonuca bakarız. young boys'u geçseydi bu kadar eleştirilmezdi. buradaki asıl mesele oyuncuların durumu. her şey soyunma odasını kazanmakla yahut kaybetmekle başlar. bu işin kredisi de budur. hocanın, oyuncuların ve taraftarın yeniden tazelenmiş bir imana ihtiyaçları var. bu da büyük bir maçta alınan iyi futbol ve iyi skorla olabilir. hoca o zamana kadar muhakkak hatalarından ders çıkarmak zorunda. yoksa görünen köy kılavuz istemiyor. geçmişle de yaşanmıyor.
sonun başlangıcı mı, başlangıcın sonu mu? bu iç içe geçmiş paradoksa hoca karar verecek. başlangıcın sonu, bir gelişmeyi, bir meçhullüğü, bir evrilmeyi ifade edebilir. önümüzdeki süreçte okan buruk bambaşka bir şeye dönüşüp yeni bir başlangıca mı gidecek, yoksa hamza gibi makus talihine doğru mu gidecek. bu işin neresi baş, neresi son? hepsine hocanın kendisi karar verecek.
