477
galatasaray altyapısından çıkan dümdüz bir oyuncu daha. soyadı akman olmasa galatasaray a takımı ile bırakın kamp görmeyi, bir tane profesyonel idmana dahi çıkamazdı. galatasaray altyapısından çıkan oyuncuların 90%'ına bir alt ligin takımları bile bonservis bedeli ödemez. bonservissiz transfer etme ihtimali olursa düşünürler ancak. bu çerçevede galatasaray'da 1-2 yıl daha kalsa kaderi geçmişteki paf takımı oyuncularından farklı olmayacak emin bayram'ı 4 milyon euro karşılığında satabilmek önemli bir başarı. üstelik bir sonraki satıştan 50% payımız ve oyuncunun bonservisini tekrar satın alma önceliğimiz de mevcut. hamza akman için ise yurtiçi yurtdışı fark etmeksizin hiçbir takım bonservis bedeli ödemez, galatasaray'ın böyle bir oyuncu ile yeni mukavele yapması kulübe sadece ilave bir maliyet oluştururdu. bugün yaşının biraz daha küçük olmasından sebep efe akman'a dair bir beklenti var ancak o'nun da kaderi bir-iki yıl sonra 90% hamza ile benzer olacaktır. düz, hiçbir ekstrası olmayan oyuncular çünkü bunlar. galatasaray altyapısından son on yıllık dönemde yetişen en yetenekli oyuncu hüseyin altuğ taş'tı, o'nun da başakşehir'e transfer olarak ayrılışı küçük çaplı bir infial yaratmıştı. sonrasında oyuncudan hiçbir şey olmamıştı. bartuğ elmaz'dan da olmadı, mustafa kapı'dan da olmadı. daha öncesinde aydın yılmaz'dan da olmadı. hamza, efe, ali, baran, eren gibiler de benzer örnekler. 10 tane altyapı oyuncusundan 1 tanesi a takım düzeyinde en azından geniş rotasyonun içerisinde yer alabilirse çok iyi olur. geri kalan 9 tanesini ya emin gibi doğru zamanda elden çıkartabilmeliyiz ya da hamza gibi çok da fazla uzatmadan yolları ayırabilmeliyiz. doğru model budur galatasaray için. semih'te, aydın'da hatta bence sabri'de yapıldığı gibi "ya bu sene olursa?" diye senelerce bu oyuncuları kadroda tutmaya ve gereksiz bir şişkinlik yaratmaya gerek yok. ya doğru zamanda satıp bu oyunculardan bir miktar para kazanmalıyız ya da daha fazla ücret ödememek adına sözleşmeleri bittiğinde el sıkışıp yolları ayırmalıyız. sözleşme uzatmamalıyız asla.
