152
şu an yaşadığım kalp daralmasını en son 12 mayıs 2012 fenerbahçe galatasaray maçı öncesinde yaşamıştım. o zaman da güle oynaya kazanacağımız şampiyonluğu hem süper final saçmalığı hem de kaybettiğimiz saçma puanlar yüzünden son maça bırakmış, ecel terleri dökerek, çoğu galatasaray taraftarının heyecandan izleyemediği bir maç sonunda kazanmıştık. ben de o maçı izleyemeyenler arasındaydım, kulaklığımı takıp son ses müzik açmış, boş boş sokaklarda gezinmiştim maç saatinde. konvoya çıkan renktaşları görünce öğrenmiştim şampiyonluğu. bu sene de döndük dolaştık yine son maça kaldık. benim kalbim yine böyle bir heyecana dayanmaz, ben yine kulaklığım ile başbaşa olacağım muhtemelen. ama bu sefer işimiz 2012'ye göre nispeten daha kolay, ama dün gördüğümüz gibi maç sahada oynanmadan kazanılmıyor. artık taktik maktik yok, sahaya çıkacaksınız, ciğerleriniz patlayana kadar koşup, beraberliğe falan yatmayıp ilk yarıdan işi bitireceksiniz. bu taraftar da, siz futbolcular da bu şampiyonluğu sonuna kadar hakediyorsunuz. lütfen şu pislikleri bir daha sevindirmeyin.
