taraftarlık babadan değil amcadan dayıdan geçer

kesinlikle katılmadığım, şiddetle reddettiğim önerme.

babamla taban tabana zıt karakterler olmakla birlikte bana bıraktığı en büyük mirası beni zamanında galatasaraylı yapmış olmasıdır. düşünüyorum da birlikteki en mutlu anılarımız hep galatasaraya dair. takımı hiç canlı izlememiş, o atmosferi bir defa olsun tatmamış, haliyle en büyük hayali de bir galatasaray-fenerbahçe maçını izlemek.

1 ay önce allah bana da aslan gibi bir evlat nasip etti. hanım ilk başlarda kız olmasını istiyordu, bana da her fırsatta neden erkek istiyorsun diye soruyordu. takım tutmanın cinsiyeti yoktur tabi ama ne yalan söyleyeyim, ben çocuğuma dair çoğu hayalimi galatasaray maçlarında benim gibi bağırıp çağıran bir oğlanla kurmuşum. aynı babam gibi. hasta fenerli dayısı, ağır şerefli üçüncü eniştesi ancak havalarını alırlar. çünkü benim de artık en büyük hayalim, babamı ve oğlumu alıp stadımızda boğazım yırtılana kadar galatasaray tezahüratı yapmak.

günün birinde sağınızda solunuzda tezahürat yaparken gözleri dolan 3 adam görürseniz bilin ki o biziz. çünkü bizde galatasaraylılık baba mirasıdır.