3
evin salonunda tekli koltukta şekilden şekile girerek, heyecandan buz kesmiş ayaklarımı koycak yer bulamazken ve ellerimin soğukluğunu yanaklarımdaki yangını dindirmek için kullanmaya çalışarak izlerken maçı, penaltılardan sonra tv'nin önündeki yemek masasından atlarken buldum kendimi kapıya doğru koşmak için...
popescunun direğin dibine kadar koştuğunu göremedim ben, değil sonra tribünle bütünleşmesini... evin önündeki sokağın orta yerinde bağırıyordum ki dostlar geldi... babam geldi en son*... sırtımdaki bayrağı yerleştirdik arabaya, anahtarı verdi sonra hemen ardından elimdeki titremeyi farkedince geri aldı* geçin hadi arabaya komuduyla...
basitti, özel bi tarafı yoktu şahsıma ait belki ama gözden düşen yaşın kıymeti aynıdır kanımca...
yine duygulandım lan hatta... 10 yıl olmuş...
ek: kaçırdığım en büyük deplasmandı o, bir dahakini kaçıracağımı hiç zannetmiyorum.
popescunun direğin dibine kadar koştuğunu göremedim ben, değil sonra tribünle bütünleşmesini... evin önündeki sokağın orta yerinde bağırıyordum ki dostlar geldi... babam geldi en son*... sırtımdaki bayrağı yerleştirdik arabaya, anahtarı verdi sonra hemen ardından elimdeki titremeyi farkedince geri aldı* geçin hadi arabaya komuduyla...
basitti, özel bi tarafı yoktu şahsıma ait belki ama gözden düşen yaşın kıymeti aynıdır kanımca...
yine duygulandım lan hatta... 10 yıl olmuş...
ek: kaçırdığım en büyük deplasmandı o, bir dahakini kaçıracağımı hiç zannetmiyorum.
