Kariyer Sonu532
tam tarihini hatırlamıyorum ancak olay şöyle gerçeklemişti;
sanırım 4. ya da 5. sınıfa gidiyorum. galatasaray'ın en başarılı olduğu dönemler ve hakan şükür de kariyerinin zirvesini yaşıyor. babamın kuzenide o dönemler fatih terim'in sekreteri...
ben hasta yatağımda yatarken eve bir gün telefon geliyor. telefonu annem açıyor daha sonra "oğlum bak sana bir telefon var" diye beni kaldırıyor. ağır ağır uzun koridorda yürüyorum. üzerimde kalın bir kazak. hastayım sonuçta. kim arayan diyorum, annem cevap vermiyor. ahizeyi elime alıyorum alo diyorum ama karşıda tanımadığım bir ses. "söyle bakalım" diye konuşmaya başlıyor. ama ses çok tanıdık geliyor çıkartamıyorum. sonra çakıyorum köfteyi. arayan oydu, hakan şükür dü. babamın kuzeni hakan'dan antrenman çıkışı rica ediyor kendisi de kırmayıp beni arıyordu. hani derler ya hayatta asla unutamayacağımız şeyler vardır diye, benim aklıma üç tane geliyor hemen. biri ilk bilgisayarımı alışım, biri uefa kupasını kazanmamız ve diğeri de hakan şükür beni araması.
kendisiyle 2-3dk konuşuyoruz ama o kadar mutluyum ki hasta hasta sokağa çıkıp maç yapmak istiyorum. küçükken favori futbolcusu davor suker olan ben top her ayağına geldiğinde hakan şükür hakan şükür diye bağırıyorum. işte hakan şükür ün ben de böyle bir etkisi vardır. bilmem kaçınız kendisini birebir gördü ya da imza istedi ama adam beni aradı diye millete hava yapıyordum.
olayın üzerinden geçti yaklaşık 10 yıl. hakan şükür artık emekli olmuş, tv şovlarına çıkmaya çalışmış ve hayatımda ki belki de en değerli varlığa sayıp saydırıyor. o zaman bilemezdim ama keşke o hasta yatağımdan hiç kalkmasaydım, keşke "hakan abi nasılsın" diye titreye titreye konuşmasaydım diyorum şimdi. senden nefret etmek istiyorum hakan şükür ama edemiyorum. bu takıma verdiğin hizmetlerden çok, 10 yaşında ki bir çocuğun hayatına girdiğin, onu o zamanlar çok ama çok mutlu ettiğin için senden nefret edemiyorum. o yüzden sana canın sağolsun diyebiliyorum sadece hakan şükür.
sanırım 4. ya da 5. sınıfa gidiyorum. galatasaray'ın en başarılı olduğu dönemler ve hakan şükür de kariyerinin zirvesini yaşıyor. babamın kuzenide o dönemler fatih terim'in sekreteri...
ben hasta yatağımda yatarken eve bir gün telefon geliyor. telefonu annem açıyor daha sonra "oğlum bak sana bir telefon var" diye beni kaldırıyor. ağır ağır uzun koridorda yürüyorum. üzerimde kalın bir kazak. hastayım sonuçta. kim arayan diyorum, annem cevap vermiyor. ahizeyi elime alıyorum alo diyorum ama karşıda tanımadığım bir ses. "söyle bakalım" diye konuşmaya başlıyor. ama ses çok tanıdık geliyor çıkartamıyorum. sonra çakıyorum köfteyi. arayan oydu, hakan şükür dü. babamın kuzeni hakan'dan antrenman çıkışı rica ediyor kendisi de kırmayıp beni arıyordu. hani derler ya hayatta asla unutamayacağımız şeyler vardır diye, benim aklıma üç tane geliyor hemen. biri ilk bilgisayarımı alışım, biri uefa kupasını kazanmamız ve diğeri de hakan şükür beni araması.
kendisiyle 2-3dk konuşuyoruz ama o kadar mutluyum ki hasta hasta sokağa çıkıp maç yapmak istiyorum. küçükken favori futbolcusu davor suker olan ben top her ayağına geldiğinde hakan şükür hakan şükür diye bağırıyorum. işte hakan şükür ün ben de böyle bir etkisi vardır. bilmem kaçınız kendisini birebir gördü ya da imza istedi ama adam beni aradı diye millete hava yapıyordum.
olayın üzerinden geçti yaklaşık 10 yıl. hakan şükür artık emekli olmuş, tv şovlarına çıkmaya çalışmış ve hayatımda ki belki de en değerli varlığa sayıp saydırıyor. o zaman bilemezdim ama keşke o hasta yatağımdan hiç kalkmasaydım, keşke "hakan abi nasılsın" diye titreye titreye konuşmasaydım diyorum şimdi. senden nefret etmek istiyorum hakan şükür ama edemiyorum. bu takıma verdiğin hizmetlerden çok, 10 yaşında ki bir çocuğun hayatına girdiğin, onu o zamanlar çok ama çok mutlu ettiğin için senden nefret edemiyorum. o yüzden sana canın sağolsun diyebiliyorum sadece hakan şükür.
