178
çocukluğum, gençliğim fenerbahçe'nin bize karşı galip gelmesiyle geçti. benim için galatasaray zorluklarin, imkansizliklarin, kaosun takımıydi. belki de bu yüzden galatasarayliyim. belki galatasaray benim içimdeki kaosun bir tezahürüdür. ve galatasaray her zaman bu kaostan çıkıp dinginlige ulasmasini, sampiyon olmasini ya da en azindan onurlu bir şekilde mücadele etmesini bildi. galatasaray belki de benim olmak istediğim şeydi. yaşı çok genç olmayanlar hatırlar biz fener'e kaybederiz ama şampiyonluk bizim sözünü. böyle geçti bir ömrün çocukluğu. bir haftalik hüzün sonra haftalarca süren bir mutluluk hali. içimde yine öyle olacağına dair bir his var. umarım galatasaray'a gönül veren herkes her maç her an galatasaray ne zaman bir cümlenin bir parçası olsa mutlu olurlar ama olmazsa da bu takim, bu arma mücadeleye devam eder. hic kimse merak etmesin. beni 30 yıldır yaniltmayan tek gerçek. kazanacaksiniz!
