2033
neill'ın gelmesiyle pabucunun dama atıldığını düşündüğüm göz bebeğimiz. neill ve kewell karşılaştırması yapmak değil amacım ama sanki gönlümüzde tek bir tane avustralyalı kontenjanı varmış gibi "neill'ı buldum, kewell'ı unuttum" tarzı bir psikolojik durum gözlemliyorum. neill'ın tabii ki ayrı bir yeri var artık bizim için, onunla ilgili çoğu kez düşüncelerimi de belirttim. ama konu kewell'a gelince, gözden uzak olanın gönülden de uzak olacağı varsayımı kendini kanıtlar gibi bugünlerde...oysa, ne isyanlar, ne haykırışlar görmüştük kewell gitmesin diye. pankartlarla, şarkılarla desteklenen bir haykırış. şimdi ne değişti diye soruyorum kendime ama yanıtını bulamıyorum. kewell aynı kewell, hatta artık sakatlığı tamamen düzelmiş ve forma giyebilecek bir kewell. sakatlık dönemi uzun sürmüş olabilir, bu onun suçu değil. sakat olmasaydı takım daha iyi işler yapmış olabilirdi ama bu da onun suçu değil. bu sene başarısız olduk diye kewell'ı bile gözden çıkaracak duruma geldiysek, bazı duygular hiç de samimi değilmiş demek ki. belki de eski maç görüntülerini izlemek, galatasaray'a neler kattığını hatırlamak bünyelerde doping etkisi yaratabilir. hatta belki bu sayede, ali sami yen'deki ilk maçta* hakkettiği, özlendiği gibi karşılanır...
