3973
depremi yaşamış, sevdiklerini, işini, evini kaybetmiş, şehrinden taşınmak zorunda kalmış bir hataylı olarak kendisine büyük saygı duyuyorum. depremin ilk günü herkes maraş'ı, adıyaman'ı konuşurken hiç gündeme gelmeyen ve en büyük yıkımın yaşandığı hatay kendisinin çabaları sayesinde gündem olmuştur. afad başkanı ikinci gün ulaşamadığımız yer yok dediğinde hatay'da ancak üç beş binaya müdahale edilebilmişti, bu süreçte hem gökhan zan, hem volkan demirel bazen video çekerek, bazen enkaz başında uğraşarak, bazen su ve gıda dağıtarak, bazen gelmeye niyeti olmayan yetkililerin yüzüne gerçekleri söyleyerek biz hataylılara yardımcı oldular.
deprem, hele de hataylıların yaşadığı deprem öyle büyük ve öyle gerçekti ki arkadaşlar, o kıyamet esnasında çekip istanbul'a anında gidebilecek bir insanın bu kadar yanimizda olması bizim için çok önemliydi. volkan o videoyu çekip attığında ben kuzenlerimin yıkılmış evlerinin başında bir umut bekliyordum, o sıralarda ben aileme yiyecek kuru ekmek bulmaya çalışıyordum, annemin kırık ayağı -yardım alamadığım için- kangren olmasın diye kan akışını kontrol etmeye çalışıyordum. ve volkan demirel gibi adamlar haricinde kimse yanımızda değildi. bana şahsi bir bir yardımı dokunmadı ama çok insana yardımı dokundu, çok insana ses oldu, çok insanın kurtulmasına vesile oldu. şehrin valisi bile kaçıp giderken, şehirde yüz binden fazla ölü varken, şehir merkezinde nerdeyse sağlam tek bina bile kalmamışken, yönettiği takımın oyuncusu sportif direktörü ölmüşken, volkan demirel istediği şehre, hatta istediği ülkeye gitme şansı varken kalıp hataylılara yardım etmeyi seçti. deprem sonrası bütün takımı dağılmışken, elinde nerdeyse oyuncu kalmamışken, transfer yapacak para yokken, stadyum-tesis-seyirci yokken, şehir yokken, kalıp bu şehrin takımıyla şehre umut olmayı seçti. şu ana kadar da bunu çok güzel başardı.
volkan demirel'in futbolculuk döneminde yaptiklarindan dolayı elbette volkan'dan nefret ediyordum ancak öyle bir kıyametten geçtik ve o ateşten günlerde volkan öyle işler yaptı ve hala yapmaya da devam ediyor ki benim nefretimi bitirip saygımı-sevgimi kazanmayı başardı.
o depremi, o kıyameti, büyüdüğü şehrin, yakınlarının, anılarının yok oluşunu yaşamamış insanlar bizi anlamayıp elestirebilir. canları sağolsun. bu büyük travma düşman bildiğiniz insanları dost yapabiliyor.
bizleri eleştirmeden önce şunu düşünmenizi rica ediyorum, çaresizliği yüzünden okunan komşunuz size hiç "ayaklarım donuyor fazla terliğiniz varsa verebilir misiniz?" diye sordu mu? sormadıysa ve siz de bu soru karşısında acizliği iliklerinize kadar hissetmediyseniz lütfen bizi yargilamayın.
volkan hocama basarilar diliyorum, umarım kazandığı bu sempatiyi kaybedecek bir şeyi bir daha asla yapmaz ve yıkık şehrimin yıkık takımıyla çok başarılı olur.
canınızı sıktıysam affola.
deprem, hele de hataylıların yaşadığı deprem öyle büyük ve öyle gerçekti ki arkadaşlar, o kıyamet esnasında çekip istanbul'a anında gidebilecek bir insanın bu kadar yanimizda olması bizim için çok önemliydi. volkan o videoyu çekip attığında ben kuzenlerimin yıkılmış evlerinin başında bir umut bekliyordum, o sıralarda ben aileme yiyecek kuru ekmek bulmaya çalışıyordum, annemin kırık ayağı -yardım alamadığım için- kangren olmasın diye kan akışını kontrol etmeye çalışıyordum. ve volkan demirel gibi adamlar haricinde kimse yanımızda değildi. bana şahsi bir bir yardımı dokunmadı ama çok insana yardımı dokundu, çok insana ses oldu, çok insanın kurtulmasına vesile oldu. şehrin valisi bile kaçıp giderken, şehirde yüz binden fazla ölü varken, şehir merkezinde nerdeyse sağlam tek bina bile kalmamışken, yönettiği takımın oyuncusu sportif direktörü ölmüşken, volkan demirel istediği şehre, hatta istediği ülkeye gitme şansı varken kalıp hataylılara yardım etmeyi seçti. deprem sonrası bütün takımı dağılmışken, elinde nerdeyse oyuncu kalmamışken, transfer yapacak para yokken, stadyum-tesis-seyirci yokken, şehir yokken, kalıp bu şehrin takımıyla şehre umut olmayı seçti. şu ana kadar da bunu çok güzel başardı.
volkan demirel'in futbolculuk döneminde yaptiklarindan dolayı elbette volkan'dan nefret ediyordum ancak öyle bir kıyametten geçtik ve o ateşten günlerde volkan öyle işler yaptı ve hala yapmaya da devam ediyor ki benim nefretimi bitirip saygımı-sevgimi kazanmayı başardı.
o depremi, o kıyameti, büyüdüğü şehrin, yakınlarının, anılarının yok oluşunu yaşamamış insanlar bizi anlamayıp elestirebilir. canları sağolsun. bu büyük travma düşman bildiğiniz insanları dost yapabiliyor.
bizleri eleştirmeden önce şunu düşünmenizi rica ediyorum, çaresizliği yüzünden okunan komşunuz size hiç "ayaklarım donuyor fazla terliğiniz varsa verebilir misiniz?" diye sordu mu? sormadıysa ve siz de bu soru karşısında acizliği iliklerinize kadar hissetmediyseniz lütfen bizi yargilamayın.
volkan hocama basarilar diliyorum, umarım kazandığı bu sempatiyi kaybedecek bir şeyi bir daha asla yapmaz ve yıkık şehrimin yıkık takımıyla çok başarılı olur.
canınızı sıktıysam affola.
