1027
galatasaray'da yaşadığı sakatlık sürecine açıklık getirmiş futbolcu.
--- alıntı ---
bu sıralarda, benim sakatlık problemlerim artık başa çıkılamaz hale gelmişti. 28 yaşındaydım ve çok genç yaştan beri elit futboldaydım. bir sezon önce de çok fazla oynamıştım. yeni kulübüm galatasaray'da da kendimi göstermek için maksimum performansımı sergilemeye çalıştım. neredeyse her maç, ağrı kesicilerle oynadım ve bir süre sonra bu benim performansımı etkilemeye başladı.
helsingborg maçında, yüzde yüz olmadığımı hissettim, milli takım davetini de reddettim ve panionos maçında tekrar test edebilirdim ama vazgeçtim. operasyon öncesi son maçın helsingborg oldu. kalçamdaki bu ağrıyı çözmem gerektiğini hissettim. benim için bir 'stop' anıydı ancak bu kadar kötü olabileceğini düşünmemiştim.
1 hafta dinlendim ancak yeniden denediğimde, aynı acı geri geldi. çok sinirlendim. sonra colorado'da bir doktora gittim, kalçamda sakatlık olduğu ortaya çıktı. bir kemikte çok baskı olduğu için deformasyon vardı. doktor o bölgeyi düzeltmeli ve üstündeki kıkırdağı da ayarlamalıydı. aklımdaki tek şey, sezon sonuna yetişmek, avrupa şampiyonası'nda oynamaktı. zamana karşı yarışıyordum.
birkaç ay sonra, bacağımdan destek alamıyordum. tekrar koşmaya uğraştım ancak başka sorunlar çıktı. o bölgede enfeksiyon oldu, başka sakatlıklar ortaya çıktı ve bunlar beni yavaşlattı. ben geri dönmek için uğraşırken, galatasaray kupa için savaşıyordu. orada olmamak çok zordu. kulüp ve takım arkadaşlarım için çok mutluydum. en azından kupanın kazanıldığı maçta oradaydım ve harikaydı. her şeye rağmen, madalyamı aldım.
sonra avrupa şampiyonasına gittim, 20-25 dakika oynayabileceğimi düşünüyordum. avrupa şampiyonasında zorlamak, benim büyük hatamdı. evimde oturup, dinlenmeliydim, vücudumu dinlemeliydim. ardından galatasaray ile ilk lig maçında 90 dakika oynadım, milli takım ile arnavutluk'a gittim. birkaç saniye sonra bir müdahale geldi ayağıma, o kadar kötü düştüm ki, bir bilek sakatlığı geçirdim, yine birkaç ay oynayamayacak durumdaydım.
bileğim düzeldikten sonra, menisküs sakatlığı geçirdim ve yine ameliyat olmak zorundaydım, 1 ay daha uzak kaldım. ne kadar yanlış gidebilecek şey varsa, yanlış gitti. kendi vücuduma karşı bir savaş açmış gibiydim. yavaş yavaş motivasyonumu kaybettim. diğer oyuncularla çalışmak yerine, kendi başıma çalışmak zorunda da kalmıştım.
2 yıl sakatlık problemleri ile geçtikten sonra, galatasaray'da yöneticilerle konuşmam gerektiği söylendi. yabancı sınırı vardı ve benim yerine shabani nonda'yı kaydettirmek istiyorlardı. benim için kabul edilebilirdi, bu kararı tamamen anlamıştım. eşyalarımı topladım, kapıyı açtım ve bitti.
--- alıntı ---
https://m.sporx.com/...uSXGLQ46684SXQ#sira2
--- alıntı ---
bu sıralarda, benim sakatlık problemlerim artık başa çıkılamaz hale gelmişti. 28 yaşındaydım ve çok genç yaştan beri elit futboldaydım. bir sezon önce de çok fazla oynamıştım. yeni kulübüm galatasaray'da da kendimi göstermek için maksimum performansımı sergilemeye çalıştım. neredeyse her maç, ağrı kesicilerle oynadım ve bir süre sonra bu benim performansımı etkilemeye başladı.
helsingborg maçında, yüzde yüz olmadığımı hissettim, milli takım davetini de reddettim ve panionos maçında tekrar test edebilirdim ama vazgeçtim. operasyon öncesi son maçın helsingborg oldu. kalçamdaki bu ağrıyı çözmem gerektiğini hissettim. benim için bir 'stop' anıydı ancak bu kadar kötü olabileceğini düşünmemiştim.
1 hafta dinlendim ancak yeniden denediğimde, aynı acı geri geldi. çok sinirlendim. sonra colorado'da bir doktora gittim, kalçamda sakatlık olduğu ortaya çıktı. bir kemikte çok baskı olduğu için deformasyon vardı. doktor o bölgeyi düzeltmeli ve üstündeki kıkırdağı da ayarlamalıydı. aklımdaki tek şey, sezon sonuna yetişmek, avrupa şampiyonası'nda oynamaktı. zamana karşı yarışıyordum.
birkaç ay sonra, bacağımdan destek alamıyordum. tekrar koşmaya uğraştım ancak başka sorunlar çıktı. o bölgede enfeksiyon oldu, başka sakatlıklar ortaya çıktı ve bunlar beni yavaşlattı. ben geri dönmek için uğraşırken, galatasaray kupa için savaşıyordu. orada olmamak çok zordu. kulüp ve takım arkadaşlarım için çok mutluydum. en azından kupanın kazanıldığı maçta oradaydım ve harikaydı. her şeye rağmen, madalyamı aldım.
sonra avrupa şampiyonasına gittim, 20-25 dakika oynayabileceğimi düşünüyordum. avrupa şampiyonasında zorlamak, benim büyük hatamdı. evimde oturup, dinlenmeliydim, vücudumu dinlemeliydim. ardından galatasaray ile ilk lig maçında 90 dakika oynadım, milli takım ile arnavutluk'a gittim. birkaç saniye sonra bir müdahale geldi ayağıma, o kadar kötü düştüm ki, bir bilek sakatlığı geçirdim, yine birkaç ay oynayamayacak durumdaydım.
bileğim düzeldikten sonra, menisküs sakatlığı geçirdim ve yine ameliyat olmak zorundaydım, 1 ay daha uzak kaldım. ne kadar yanlış gidebilecek şey varsa, yanlış gitti. kendi vücuduma karşı bir savaş açmış gibiydim. yavaş yavaş motivasyonumu kaybettim. diğer oyuncularla çalışmak yerine, kendi başıma çalışmak zorunda da kalmıştım.
2 yıl sakatlık problemleri ile geçtikten sonra, galatasaray'da yöneticilerle konuşmam gerektiği söylendi. yabancı sınırı vardı ve benim yerine shabani nonda'yı kaydettirmek istiyorlardı. benim için kabul edilebilirdi, bu kararı tamamen anlamıştım. eşyalarımı topladım, kapıyı açtım ve bitti.
--- alıntı ---
https://m.sporx.com/...uSXGLQ46684SXQ#sira2
