738
galatasaray'da yükselme, duraklama ve gerileme dönemlerini tamamlamış, şimdi ise takımdan kopma dönemini geçiren futbolcumuz. galatasarayımıza ilk geldiği günlerde her taraftar gibi ben de bir tedirginlik yaşadım, "buna mı emanet ettik defansımızı?" diye. sonra nasıl bir gelişme gösterdiyse defansın vazgeçilmez ismi haline geldi. yorgunluk demedi, sakatlık demedi, tek başına duvar ördü kalenin önüne. o kadar ki, transfer haberleri gündeme geldiğinde içimizde* korkular oluşuyordu "servet giderse ne olur bu defansın hali?" diye. diğer yandan da için için seviniyordum servert'teki gelişmeye, çünkü "bizim futbol oynamayı bilmiyor diye attığımız servet'ten siz ne umuyorsunuz?" diye dalga geçen fenerbahçelilere "siz oynatmayı beceremediniz, bize gelince kendini buldu" diye cevap vermeme vesile olmuştur kendisi. ama şimdi geldiği durumu düşününce üzülüyorum açıkcası. evet şimdi tuzumuz kuru tabii, ne de olsa artık neill diye bir varlık var elimizde, o yüzden hemen gözden çıkarttık serveti. belki de gerçekten gitme vakti gelmiştir, hatta kendisi de gitmek istiyordur, ama yine de ben servet'in mutlu bir şekilde ayrılmasını isterim. son haftalarda yedek kulübesinde otururken kameralara yansıyan yüz hali ne kadar mutsuz olduğunu göstermektedir. özellikle geçen haftaki maçta*, yine stres içinde girdiğimiz son dakikalarda yedek kulübesindeki tüm futbolcular ayağa kalkmıştı ve bir süre sonra servet de, tek oturan kişi olarak göze batmamak adına, onlara katılmıştı ama diğerlerinin yaşadığı heyecanla pek ilgisi yoktu. işte bu manzara içimi acıttı doğrusu. içeride neler yaşanıyor, servet niye bu halde bilmiyorum ama lütfen servet'i siktir eder gibi göndermeyelim bu takımdan. "galatasaraylı servet" olarak gidecek ne de olsa, başı öne eğik olarak değil, bir galatasaraylıya yakışır şekilde başı dik olarak yollayalım, eğer gidecekse. enazından bunu haketmiştir diye düşünüyorum.
