128
geçen gün avrupa şampiyonu olduktan sonra kızların naim şarkısını söylediği videoyu gördüm. şarkıyı da seviyorum. dedim ki ben bu filmi bi düzgünce seyredeyim. daha öncesinde tam olarak dikkatimi vermemiş ses olsun diye açmıştım bir nevi.
film başladı, öyle mükemmel bir film diyemem ancak eşşek kadar adam olarak hüngür hüngür ağladım. zaten önceki akşam avrupa şampiyonu olmuşuz. benim milli duygular tavan. filmde propaganda/melodram olarak kullanılsa da oradaki vatandaşların çektiği (belki gerçekte bu kadar ağır olmamıştır, belki daha ağır olmuştur film yanıltıcı mı bilmiyorum.) zulüm, insanların ismimin kimliğinin değiştirilmesi, naim'in o insanların sesi olmak için tek ümit olması gibi detaylar çok etkiledi beni. milli duygular zaten tavandı, tavanları da aştı. sonuç olarak epey ağladım ve çok üzüldüm. 2023 türkiye'sinin realiteleriyle izleyince daha da üzüldüm. bu insanlar bunu hak etmedi, biz bunu hak etmedik. bu kadar ülkesini seven, bu kadar türk olmakla gururlanan bir ülke olarak biz ne o dönem ne de bu dönem yaşanan hiçbir şeyi hak etmedik.
yıldırılan, basılanan, aşağılanan, değersizleştirilen duygularımıza üzüldüm. naim'in hikayesi bana çoook farklı duygular yaşattı. uçakla türk hava sahasına girdiği sahne zaten duygulandırıcıydı. bir de yanına gelip selamlayan türk jetinin burnunda atatürk imzasını görünce daha çok ağladım.
valla çok ağladım uzun lafın kısası. iyi geldi, demek ki özel hayatımda yaşadığım bazı şeylerin de birikimi vardı. onlardan da arınmış oldum.
işte bana bu duyguları yaşatan film, naim süleymanoğlu olmasa olmayacaktı. filmden sonra kendisine emeklilik döneminde verilen değeri araştırdım türkiye'de, çok üzücü hazin bir hikayeye dönmüş. maalesef her konuda olduğu gibi bu konuda da elimizdeki bu büyük değerin kıymetini bilmemişiz. ona da ayrı üzüldüm. vatanseverce verdiği destansı mücadele bütün dünyaya örnek olmuş, yaptığı sporda açık ara 1 numara olan, tarihin en iyi 5-6 sporcusundan biri olan bir adamın bu ülkede ne şartlar altında hayatını kaybettiğini görmek beni resmen bitirdi. yine hiçbir başarı cezasız kalmaz ekolünden bir son olmuş...
milleti için kaldırılamayacak yüklerin altına girdi. hem de çocuk yaşlarda. kaldırdı, rekorları alt üst etti. gözden uzak biçimde hayatını kaybetti. omuzlar üstünde olması gereken insan hak etmediği şekilde göçtü bu dünyadan. bu dünyadan bir naim süleymanoğlu geçti. ve ben kendi benliğim adına söz veriyorum seni hiçbir zaman unutmayacağım şampiyon. türk sporuna senden bir tane daha gelmesi neredeyse imkansız. mekanın cennet olsun, cep herkülü. şampiyon. dünyanın en güçlü adamı.
(edit) not: eypio hem lirikal hem de müzikal açıdan muhteşem bir şarkı bestelemiş kendisine. sözlere şapka çıkartılır, vokali de çok lezzetli olmuş. kendisine bize böyle bir eser bıraktığı için teşekkür ediyorum. bu vesileyle en sevdiği şarkı naim olan şampiyon kızlarımızı (filenin sultanları) da tekrardan kutluyorum.
film başladı, öyle mükemmel bir film diyemem ancak eşşek kadar adam olarak hüngür hüngür ağladım. zaten önceki akşam avrupa şampiyonu olmuşuz. benim milli duygular tavan. filmde propaganda/melodram olarak kullanılsa da oradaki vatandaşların çektiği (belki gerçekte bu kadar ağır olmamıştır, belki daha ağır olmuştur film yanıltıcı mı bilmiyorum.) zulüm, insanların ismimin kimliğinin değiştirilmesi, naim'in o insanların sesi olmak için tek ümit olması gibi detaylar çok etkiledi beni. milli duygular zaten tavandı, tavanları da aştı. sonuç olarak epey ağladım ve çok üzüldüm. 2023 türkiye'sinin realiteleriyle izleyince daha da üzüldüm. bu insanlar bunu hak etmedi, biz bunu hak etmedik. bu kadar ülkesini seven, bu kadar türk olmakla gururlanan bir ülke olarak biz ne o dönem ne de bu dönem yaşanan hiçbir şeyi hak etmedik.
yıldırılan, basılanan, aşağılanan, değersizleştirilen duygularımıza üzüldüm. naim'in hikayesi bana çoook farklı duygular yaşattı. uçakla türk hava sahasına girdiği sahne zaten duygulandırıcıydı. bir de yanına gelip selamlayan türk jetinin burnunda atatürk imzasını görünce daha çok ağladım.
valla çok ağladım uzun lafın kısası. iyi geldi, demek ki özel hayatımda yaşadığım bazı şeylerin de birikimi vardı. onlardan da arınmış oldum.
işte bana bu duyguları yaşatan film, naim süleymanoğlu olmasa olmayacaktı. filmden sonra kendisine emeklilik döneminde verilen değeri araştırdım türkiye'de, çok üzücü hazin bir hikayeye dönmüş. maalesef her konuda olduğu gibi bu konuda da elimizdeki bu büyük değerin kıymetini bilmemişiz. ona da ayrı üzüldüm. vatanseverce verdiği destansı mücadele bütün dünyaya örnek olmuş, yaptığı sporda açık ara 1 numara olan, tarihin en iyi 5-6 sporcusundan biri olan bir adamın bu ülkede ne şartlar altında hayatını kaybettiğini görmek beni resmen bitirdi. yine hiçbir başarı cezasız kalmaz ekolünden bir son olmuş...
milleti için kaldırılamayacak yüklerin altına girdi. hem de çocuk yaşlarda. kaldırdı, rekorları alt üst etti. gözden uzak biçimde hayatını kaybetti. omuzlar üstünde olması gereken insan hak etmediği şekilde göçtü bu dünyadan. bu dünyadan bir naim süleymanoğlu geçti. ve ben kendi benliğim adına söz veriyorum seni hiçbir zaman unutmayacağım şampiyon. türk sporuna senden bir tane daha gelmesi neredeyse imkansız. mekanın cennet olsun, cep herkülü. şampiyon. dünyanın en güçlü adamı.
(edit) not: eypio hem lirikal hem de müzikal açıdan muhteşem bir şarkı bestelemiş kendisine. sözlere şapka çıkartılır, vokali de çok lezzetli olmuş. kendisine bize böyle bir eser bıraktığı için teşekkür ediyorum. bu vesileyle en sevdiği şarkı naim olan şampiyon kızlarımızı (filenin sultanları) da tekrardan kutluyorum.
