7
hiçbir şekilde hak vermesem de anlayabildiğim taraftar modeli. 30 nisan 2023 beşiktaş galatasaray maçı sonrası sözlükte başlık açılacak kadar göze batmış. açıkçası değil sözlükte birilerine saydırmak dünyaya bakacak kadar bile enerjim kalmadığı için maç sonrası uyumuştum. maçın ertesi sabahı itibarı ile biraz ne olmuş ne bitmiş diye bakınca karşıma çıktı.
futbol dediğin doksan dakikalık bir oyundur. türkiye ligi'ndeysen işte maçın ihtiyacına göre on ile yirmi dakika arası da uzatma olsa hadi yüz on dakika diyelim. en civcivli maç bile iki buçuk saatte bitiyor tamamen.
biz bu olayı haftanın yedi günü, günün yirmi dört saati konuşuyoruz. bu oyunu oynayanlardan, oynattıranlardan, oynayana destek ekibinde olandan; kısacası paydaşlarından daha fazla konuşuyoruz. iletişim çağı diye pazarlanan günümüzün sosyal medya olanakları(!) sayesinde artık korkunç derecede yaşanmaya devam ediyor futbol.
bizim gibi toplumlarda ne yazık ki gelenekçi bir ailenin erkek evladı olarak görüp görebileceğiniz sosyal aktivite futbol. değer verilebilen başka hiçbir aktivite yok. belli bir yaşa gelip kendince aydınlandıktan ya da özgürlüğe kavuştuktan sonra da bu bataktan çıkmak, o döngüyü kırmak kolay değil. hele de edindiğin altyapıyla hiç değil...
bizim gibi gerçek hayatı yaşayamayacak hale getirilmiş toplumlarda, üzerine de böyle bir bağımlılık varken bu taraftar modelinin ortaya çıkması hiç şaşırtıcı değil. bir galibiyet ya da şampiyonluktan sonra günlerce mutlu mesut gezmek de, bir mağlubiyetten sonra bunalıma girmek de aynı oranda sağlıksız bir davranış biçimi ve hayatı yaşayamama belirtisi aslında.
elimizde kala kala bir sosyal medya bir de futbol kaldı. hayatın her alanında ezilen ve baskılanan bir toplumun fertleri olarak bu kadar uçlarda yaşamamız, tüm patlamalarımızı bu denklemde yaşamamız kadar doğal bir sonuç yok. kaldı ki eskiden haftada 2 saat futbol izlerdi insanlar. hadi pazar akşamı da 2 saat desen toplamda 4 saat. şimdi her saniye futbol var. futbol var demek de yanlış "futbolla ilgili" içerik var. yeterince boktan hayatlarımız varken bir de bu bombardımandan sağlam çıkabilmek imkansız.
bir derbi akşamı oturup keyifle maçını izleyip yatıp uyumak yerine sözlüğe gelip birilerine saydırmak için uzun paragraflar yazacak mentalitede insanlardan sağlıklı bir yaklaşım beklemek ise hayalcilik...
kaldı ki sözlük olarak bizim durumumuz zaten hepten acıklı. en son bir maçı ne zaman oturup da maç izleyeyim diye izlediğimi ben bile unuttum...
futbol dediğin doksan dakikalık bir oyundur. türkiye ligi'ndeysen işte maçın ihtiyacına göre on ile yirmi dakika arası da uzatma olsa hadi yüz on dakika diyelim. en civcivli maç bile iki buçuk saatte bitiyor tamamen.
biz bu olayı haftanın yedi günü, günün yirmi dört saati konuşuyoruz. bu oyunu oynayanlardan, oynattıranlardan, oynayana destek ekibinde olandan; kısacası paydaşlarından daha fazla konuşuyoruz. iletişim çağı diye pazarlanan günümüzün sosyal medya olanakları(!) sayesinde artık korkunç derecede yaşanmaya devam ediyor futbol.
bizim gibi toplumlarda ne yazık ki gelenekçi bir ailenin erkek evladı olarak görüp görebileceğiniz sosyal aktivite futbol. değer verilebilen başka hiçbir aktivite yok. belli bir yaşa gelip kendince aydınlandıktan ya da özgürlüğe kavuştuktan sonra da bu bataktan çıkmak, o döngüyü kırmak kolay değil. hele de edindiğin altyapıyla hiç değil...
bizim gibi gerçek hayatı yaşayamayacak hale getirilmiş toplumlarda, üzerine de böyle bir bağımlılık varken bu taraftar modelinin ortaya çıkması hiç şaşırtıcı değil. bir galibiyet ya da şampiyonluktan sonra günlerce mutlu mesut gezmek de, bir mağlubiyetten sonra bunalıma girmek de aynı oranda sağlıksız bir davranış biçimi ve hayatı yaşayamama belirtisi aslında.
elimizde kala kala bir sosyal medya bir de futbol kaldı. hayatın her alanında ezilen ve baskılanan bir toplumun fertleri olarak bu kadar uçlarda yaşamamız, tüm patlamalarımızı bu denklemde yaşamamız kadar doğal bir sonuç yok. kaldı ki eskiden haftada 2 saat futbol izlerdi insanlar. hadi pazar akşamı da 2 saat desen toplamda 4 saat. şimdi her saniye futbol var. futbol var demek de yanlış "futbolla ilgili" içerik var. yeterince boktan hayatlarımız varken bir de bu bombardımandan sağlam çıkabilmek imkansız.
bir derbi akşamı oturup keyifle maçını izleyip yatıp uyumak yerine sözlüğe gelip birilerine saydırmak için uzun paragraflar yazacak mentalitede insanlardan sağlıklı bir yaklaşım beklemek ise hayalcilik...
kaldı ki sözlük olarak bizim durumumuz zaten hepten acıklı. en son bir maçı ne zaman oturup da maç izleyeyim diye izlediğimi ben bile unuttum...
