11
1994 yılında çıkan ve rahmetli dayımın kasetini bana hediye ettiği, dünyanın en güzel galatasaray albümü.
çocukken bu albüm arkada çalarak ders çalışırdım ve anlamını bilmesem bile fransızca olan en velo şarkısını taksim'de ingilizce konuşan dayı gibi ezbere mırıldanabiliyordum. zaten albümün 4. şarkısı re re re ra ra ra galatasaray galatasaray cim bom bom, hani şu takımımız sahaya çıkarken çalan ve ölüyü dirilten tezahüratın marşı. onun dışında 9. senfoni şanlı gs'de tüylerimi hala diken diken edenlerden biridir. öyle de sağlam bir albüm.
aradan seneler geçtikçe büyüdükçe pek tabi bu albümü dinleyemedim hatta belki de unuttum fakat, 7 şubat'ta 1 yaşına girecek oğlum doğduktan sonra evimizde en çok çalan albüm oluverdi. nasıl mı ?
bir gün evde şans eseri bu albüme denk gelip keyifle özlemle eski günleri yad edip az bilinen şarkıları, marşları hatırlamaya çalışırken, salonda yanımızda bir süredir ağlayan ve susmayan oğlum en velo şarkısının girmesiyle beraber ağlamayı bırakıp gözlerimin içine bakmaya başladı. şarkı biraz daha çaldıktan sonra da mışıl mışıl uykusuna daldı ve ilerleyen dönemlerde bu şarkı kendisinin uykuya girme ve sakinleşme şarkısı haline geldi. tabi ben diğer şarkıları özellikle de re re re ra ra ra yı (gs kulüp marşı) araya serpiştirerek albümü dönüp durmaya başladım evde.
işin komiği şu.. çocuk 4-5 aylık eşim çocuğun altını değiştiriyor. arkada kısık seste bu albüm açık ama ne çaldığını tam duymuyorum. o sırada benimle evlenene kadar galatasaray'a dair pek bir şey bilmeyen eskinin yalandan fenerlisi şimdinin gerçek galatasaraylısı eşim çocuğun boklu bezini değiştirirken arkada çalan şarkıya spontane olarak şu şekilde eşlik ediyor;
formamiz sari kirmizi, sohretimiz bes yildizli.
iki uc gol yetmez bize, sampiyonuz biz yine.
civi gibi cak, civi gibi cak, bir gol daha civi gibi cak.
en volu mu ? o 2022 spotify listemde en çok dinlenenlerde birinci.
işte galatasaray..
çocukken bu albüm arkada çalarak ders çalışırdım ve anlamını bilmesem bile fransızca olan en velo şarkısını taksim'de ingilizce konuşan dayı gibi ezbere mırıldanabiliyordum. zaten albümün 4. şarkısı re re re ra ra ra galatasaray galatasaray cim bom bom, hani şu takımımız sahaya çıkarken çalan ve ölüyü dirilten tezahüratın marşı. onun dışında 9. senfoni şanlı gs'de tüylerimi hala diken diken edenlerden biridir. öyle de sağlam bir albüm.
aradan seneler geçtikçe büyüdükçe pek tabi bu albümü dinleyemedim hatta belki de unuttum fakat, 7 şubat'ta 1 yaşına girecek oğlum doğduktan sonra evimizde en çok çalan albüm oluverdi. nasıl mı ?
bir gün evde şans eseri bu albüme denk gelip keyifle özlemle eski günleri yad edip az bilinen şarkıları, marşları hatırlamaya çalışırken, salonda yanımızda bir süredir ağlayan ve susmayan oğlum en velo şarkısının girmesiyle beraber ağlamayı bırakıp gözlerimin içine bakmaya başladı. şarkı biraz daha çaldıktan sonra da mışıl mışıl uykusuna daldı ve ilerleyen dönemlerde bu şarkı kendisinin uykuya girme ve sakinleşme şarkısı haline geldi. tabi ben diğer şarkıları özellikle de re re re ra ra ra yı (gs kulüp marşı) araya serpiştirerek albümü dönüp durmaya başladım evde.
işin komiği şu.. çocuk 4-5 aylık eşim çocuğun altını değiştiriyor. arkada kısık seste bu albüm açık ama ne çaldığını tam duymuyorum. o sırada benimle evlenene kadar galatasaray'a dair pek bir şey bilmeyen eskinin yalandan fenerlisi şimdinin gerçek galatasaraylısı eşim çocuğun boklu bezini değiştirirken arkada çalan şarkıya spontane olarak şu şekilde eşlik ediyor;
formamiz sari kirmizi, sohretimiz bes yildizli.
iki uc gol yetmez bize, sampiyonuz biz yine.
civi gibi cak, civi gibi cak, bir gol daha civi gibi cak.
en volu mu ? o 2022 spotify listemde en çok dinlenenlerde birinci.
işte galatasaray..
