1001
20 senedir takip ettiğim futbol camiasında iki tip iş adamı yönetici dikkatimi çekmiştir. sinan engin'le en az bir kere yemek yemiş olanlar ve sinan engin'le hiç muhabbeti olmayanlar. ilk gruptakiler anadolu kaplanı diyebileceğimiz daha çok sezgileriyle hareket eden, duygu/dürtü kontrolü zayıf, iletişimlerini samimi bir dille kuran iş adamları iken; ikinci gruptakiler daha avrupai, kurallara ve prensiplere önem veren, iletişimi de resmi bir dille yapmaya çalışanlardır. erden timur ise bu ikisinin karışımı gibi geliyor bana. bu karışımı daha önce yapmaya çalışanlar hep başarısız oldu. hatta ali koç da bunu denedi "aaa rambooo" diye duygularını dışarı saldı taraftarın içine atladı falan ama yürütemedi. alışmadık götte don durmazmış. rambo'dan makas yiyince fabrika ayarlarına döndü o. ama timur çok organik bir karışım. hem dursun başgan gibilerle hem camianın entelleriyle arası iyi gibi görünüyor.
