108
4. bölümünü az önce bitirdiğim hocamızı anlatan belgesel.
öncelikle spoiler verebilirim.
genel hatlarıyla fena olmayan bir belgesel olmuş. eksik gördüğüm bir iki şeyi söylemek istiyorum. belgeselde anlatılan şeyler zaten üç aşağı beş yukarı hepimizin bildiği olaylar. daha çok 'yaaa öyle miydi, vay anasını' diyebileceğimiz bir şey göremedik. fatih terim'in çok iyi hoca olduğunu anlatmak için belgesel çekmeye gerek yok ki sorsanız herkes söyler zaten. iyi ki de çekilmiş ona lafımız yok fakat içerik biraz daha derin olabilirdi. ünal aysal ile ilgili bir açıklama beklerdim açıkçası hocadan. ben hocanın 2013 yılındaki ayrılışıyla ilgili bir pişmanlık cümlesi ya da onu anlattığı bir bölüm de duymak isterdim. çünkü rakipler için şifreyi belgeselin başında selim soydan verdi. ne dedi; biz 2000 yılında ne yapacağımızı düşündük ve doğru olanın galatasaray ve fatih terim bağının kopması gerektiğine karar verdik yoksa durdurulması çok zor bir güç olacak minvalinde açıklama yaptı. 2013 senesi hepimizin tüm galatasaray taraftarının içinde uktedir. hoca ayrılmasaydı bir şampiyonluk serisi daha yakalayabilecek bir kadro ve ortam vardı. hocanın o senede milli takıma gitmesi ya da şöyle diyelim galatasaraydan ayrılması ile bir pişmanlığı var mı? bunu hep merak ederim. böyle tarihi bir fırsat varken orda golü yapmalıydın be hocam. bunun için sana kırgın olan binlerce taraftar var. sana sevgimiz bâki onda beis yok fakat kırgınlıklar da sevdaya dahil...
belgeselin akıcılığı, çekim kalitesi olayların işleniş şeklini başarılı buldum. her oyuncu hoca ile ilgili hemen hemen aynı minvalde şeyler söyledi. kaybetmekten hoşlanmaz, pes etmez, çok çalışkandır vs. mesela komik bir anı futbol dışı başka bir şeyler de anlatılabilirdi.
her şeye rağmen izlediğimizde tüyleri diken diken eden, galatasaraylı olduğumuza şükrettiren ve iyi ki bizim hocamız olmuş diye insanda bu hisleri bırakan bir belgeseldi. belgeseli izlerken aklımda devamlı dönen besteye ne demeli;
(bkz: bir günde kral olmadık)
öncelikle spoiler verebilirim.
genel hatlarıyla fena olmayan bir belgesel olmuş. eksik gördüğüm bir iki şeyi söylemek istiyorum. belgeselde anlatılan şeyler zaten üç aşağı beş yukarı hepimizin bildiği olaylar. daha çok 'yaaa öyle miydi, vay anasını' diyebileceğimiz bir şey göremedik. fatih terim'in çok iyi hoca olduğunu anlatmak için belgesel çekmeye gerek yok ki sorsanız herkes söyler zaten. iyi ki de çekilmiş ona lafımız yok fakat içerik biraz daha derin olabilirdi. ünal aysal ile ilgili bir açıklama beklerdim açıkçası hocadan. ben hocanın 2013 yılındaki ayrılışıyla ilgili bir pişmanlık cümlesi ya da onu anlattığı bir bölüm de duymak isterdim. çünkü rakipler için şifreyi belgeselin başında selim soydan verdi. ne dedi; biz 2000 yılında ne yapacağımızı düşündük ve doğru olanın galatasaray ve fatih terim bağının kopması gerektiğine karar verdik yoksa durdurulması çok zor bir güç olacak minvalinde açıklama yaptı. 2013 senesi hepimizin tüm galatasaray taraftarının içinde uktedir. hoca ayrılmasaydı bir şampiyonluk serisi daha yakalayabilecek bir kadro ve ortam vardı. hocanın o senede milli takıma gitmesi ya da şöyle diyelim galatasaraydan ayrılması ile bir pişmanlığı var mı? bunu hep merak ederim. böyle tarihi bir fırsat varken orda golü yapmalıydın be hocam. bunun için sana kırgın olan binlerce taraftar var. sana sevgimiz bâki onda beis yok fakat kırgınlıklar da sevdaya dahil...
belgeselin akıcılığı, çekim kalitesi olayların işleniş şeklini başarılı buldum. her oyuncu hoca ile ilgili hemen hemen aynı minvalde şeyler söyledi. kaybetmekten hoşlanmaz, pes etmez, çok çalışkandır vs. mesela komik bir anı futbol dışı başka bir şeyler de anlatılabilirdi.
her şeye rağmen izlediğimizde tüyleri diken diken eden, galatasaraylı olduğumuza şükrettiren ve iyi ki bizim hocamız olmuş diye insanda bu hisleri bırakan bir belgeseldi. belgeseli izlerken aklımda devamlı dönen besteye ne demeli;
(bkz: bir günde kral olmadık)
