fanatizmin aptallık olması

önerme sonuç olarak doğrudur. ancak fanatikliğe sebep olan durumların ne olduğunu tartışmalıyız ki çözüm getirebilelim.

bir takımın taraftarı olmak bir topluluğun mensubu olup yalnız hissetmemenin en kolay yollarından biri. tabii takım tutan tüm insanların ortak motivasyonu bu olmadı. genel olarak büyüklerimize özendik ve küçüklükten gelen alışkanlığı sürdürüp taraftar olarak kaldık. ama sonuçta bir topluluğa mensubuz ve takımımız başarılı olduğunda hep birlikte seviniyoruz, başarısızlıkta da tam tersi.

başarısız olmak bir taraftarı üzer ama yıkmaz. çünkü hayatı takıma endeksli değildir. başarıları vardır, futbol dışı fikirleriyle de toplumda kabul görebilir. bir takımın başarılı olmasını kendi başarısı gibi lanse etmeye ihtiyacı yoktur. fanatiklikte durum başka. birçoğunun başka bir hayatı yok. ne kendilerine ne de topluma bir faydası olmuş insanların bir takımın başarısını sahiplenmeye muhtaç hissetmesi doğal. başarısızlıkta kahrolmaları ve sağa sola saldırmaları da doğal.

kısacası birey olamadan bir kitleye mensup olup kendini tamamlamak isteyen insanlardan rasyonellik beklenemez.