turuncusakal

aslında bu büyüme işi 23 yaşından sonra hiç keyifli gelmiyordu. oğlum ne gerek var büyüyoruz bi 5-6 sene 23 yaşında kalsak olmuyor mu falan diyordum kendi kendime. eskiden mesela futbolcuların alayı bizden büyükken artık küçük oldukları gerçeğiyle yüzleşiyorsun ve fiziksel olarak sana artık genç olmadığını hissettiren bir sürü şey... üstüne stresli bir coğrafyada yaşamamız da cabası... ancak dün 10 sene gibi bir aradan sonra bir doğum günüm keyifli geçti. çünkü oğlum artık 1 yaşında. onun yürüdüğünü, koştuğunu, güldüğünü, ayağıyla topu dürttüğünü falan görmek geleceğe dair güzel bir heyecan oluşturdu içimde ve zamanın akması mevzusu ile barışmamı sağladı. uzun bir aradan sonra bir doğum günümde büyüdüğüm için keyifliydim. belki de bir 6-7 sene sonra belki de oğlum ergenliğe girince yeniden tersine dönecek bu durum bilmiyorum, ama şimdi bu günlerin tadını çıkartmak gerek. özellikle sahadan ofise döndüğüm zamanki vaktimin hatrı sayılır bir miktarını sizlere ayırdığım için sizlerle paylaşmak istedim.

doğum günüm vesilesi ile iyi dileklerde bulunan renkdaşlarıma teşekkür ediyorum. daha güzel günler görürüz inşallah.