129
ligde tarihimizin en kotu sezonunu gecirdigimiz, hatta abartisiz sekilde ekim ayinda sampiyonluk icin havlu attigimiz bir sezonda, avrupa kupalarinda isin buraya gelmesi gercekten etkileyici oldu. yani taraftarlar olarak lig maclarini bile nerdeyse "ulan gene mi macimiz var" diye karsilarken, sezonun bitmesini, hatta milli mac aralarinin bir an once gelmesini beklerken, karamsar ve keyifsiz bir halde ucan kusun gozumuze battigi bir ruh halindeyken, bu maci iple cekiyoruz resmen. yani her seyin iyi gittigi bir sezonda bile olasi barcelona eslesmesinde, ilk maci camp nou'da oynayip 3-4 yiyip donmemiz ve rovansa formaliteden cikmamiz dogal olurdu. ama ciddi ciddi arena'da oynayacagimiz macin oncesinde kafamizda senaryolar donuyor, umut ve heyecan besliyoruz, full kapasite stadyumda harika bir atmosfer olacak, bunlar azimsanacak seyler degil. olur olmaz, hic muhim degil gercekten, isin suraya gelmesi, ozledigimiz bu duygulari tekrar yasiyor olmamiz harika. tam cumlesini hatirlamasam da hani bir laf vardir, bir yere varmaktansa, yolculuk daha keyifli gelir insana, ayni o misal hissediyorum. isin futbol kismini konusmak, bu noktada pek kolay degil, belki bizler acisindan gerekli de degil, keyfini cikaralim. *
