563
üzerinden neredeyse 10 yıl geçmiş olmasına inanamadığım maç. memleketin ücra bir köşesinde umut’un golüne abdurrahim albayrak gibi sevinirken maçı beraber izlediğim hasta galatasaraylı bir arkadaşımın yanlışlıkla burnunu kanatmıştım. işin komik yanı farkettikten sonra bile umursamadan deliler gibi sevinmişti. * o günden sonra mutlu olmak için 10 yıl beklemiş olmak beni ziyadesiyle hüzünlendirdi. bu maç için de 10 yıl beklemiştik.
