1029
açıkçası türkiye'de yaşayan herhangi bir insanın, kendisini futbol aklı adı altında transfer edenler dahil, hakkında pek bir şey bilmediği abimiz. aynı zamanda ne galatasaray'a ne de türkiye ligi'ne dair hiçbir şey bilmeyen bir abimiz. zaten kendisine dair tatsızlık buradan, olayın en başından başlıyor. ne maddi olarak, ne manevi olarak, ne de sportif açıdan böyle ambalajı sempatik ama içi boş; yarı komisyon yarı arkadaş işi bir teknik ekibi kaldırabilecek durumda değiliz.
galatasaray futbol takımı tarihinin en kötü sezonlarından birindeyiz, "küme düşme" ihtimali yangından ve goygoydan öte bir gerçekliğe dönüşmüş durumda. böylesine büyük bir kriz atlatıyoruz aslında. elinde "büyük takımda oynama"nın ne demek olduğunu bilen bir futbolcu yok, az çok bilenler de ya sakat ya da en fazla kulübede oturabilecek formda. teknik taktik bir kenara mental olarak öylesine bir kırılganlık ve çöküş var ki bu işlerin kurdu, en büyük ustası diyebileceğimiz, en azından bu ülkenin en büyük kaos çözücüsü fatih terim bile baş edememiş.
böyle bir ortamda, böyle bir takımla, üstüne üstlük fatih terim üzerinden ikiye bölünüp yönetime ve topçulara sövme konusunda birlik olmuş bir taraftar eşliğinde bu takımı kümede tutması bile zor aslında. 6 şubat 2022 alanyaspor galatasaray maçından sonraki açıklamasında, özellikle rakip 10 kişi kaldıktan sonra takımın yine sinerek oynamasına devam etmesi konusunda "boş alanlar bulduğunda farklı bir takım haline geliyorlar, bunu istemediğimiz için taktiğimizi değiştirmedik" demiş.
bu tespit ve fikir gerçekçi olduğu kadar can sıkıcı. can sıkıcı olduğu kadar da gerçekçi aslında. sonuçta lige tekrar çıktığından beri alanyaspor'un bu oyun tarzı başımıza dertler açmaya devam ediyor, bir maç hariç neredeyse dumur mağlubiyetler aldık durduk. hal böyleyken, üstelik de mental olarak böylesine kırılgan bir takım iken ve ilk 4 maçında birbirinden rezil sonuçlar almışken bu davranış fazlasıyla gerçekçi hatta rasyonel.
bir de işin "koca galatasaray bu hallere düşer mi?" boyutu var can sıkıcı kısımda yer alan. dördüncü fatih terim dönemini taraftarın gözünde bitiren işte bu soruydu. bu takımdaki oyuncuların hiçbiri galatasaray'ı falan geçtim, doksanlardaki gençlerbirliği ya da bir dönemin sivasspor'u gibi takımları bile görmemiş doğru düzgün. iyi de oynasa, kötü de oynasa, bu tarz bir takımda forma giymenin ne demek olduğunu hiç tecrübe etmemiş. böyle bir formanın ağırlığını ve sahada nelere müsade edebileceğini hissetmemiş. ya da büyük takıma karşı oynayan rakiplerle hiç güreşmemiş.
zaten koca galatasaray'ın taraftarına 2022 şubat ayında kümede kalma hesabı yaptıran hikaye de buralarda başlıyor aslında. gönül isterdi "koca" galatasaray'a yakışan kalibreyi kaldırabilecek bir hoca ve oyuncu grubumuz olsa, ya da en azından takviye yapılsaydı. ancak tüm taraftar hislerini bir kenara bırakıp bakınca "koskoca galatasaray böyle mi yapar" sorgulamalarından öte böyle böyle küçük hesaplarla en azından bu sezonu düşmeden bitirebileceğiz gibi geliyor.
kariyerinde soru işaretleri, getiriliş sürecindeki idari rezillikler bir kenara, böyle konuya da camiaya da fransız birilerinin normal şartlarda hazmedemeyeceğimiz gerçeklikteki basit hesaplarıyla/doğrularıyla sezon sonuna kadar dayanmaya çalışmaktan başka bir çare görünmüyor kısa vadede...
"umarım" şans dünkü gibi yanında olmaya devam eder.
yoksa yaşanacakları şifreli kanallar bile yayınlayamaz...
galatasaray futbol takımı tarihinin en kötü sezonlarından birindeyiz, "küme düşme" ihtimali yangından ve goygoydan öte bir gerçekliğe dönüşmüş durumda. böylesine büyük bir kriz atlatıyoruz aslında. elinde "büyük takımda oynama"nın ne demek olduğunu bilen bir futbolcu yok, az çok bilenler de ya sakat ya da en fazla kulübede oturabilecek formda. teknik taktik bir kenara mental olarak öylesine bir kırılganlık ve çöküş var ki bu işlerin kurdu, en büyük ustası diyebileceğimiz, en azından bu ülkenin en büyük kaos çözücüsü fatih terim bile baş edememiş.
böyle bir ortamda, böyle bir takımla, üstüne üstlük fatih terim üzerinden ikiye bölünüp yönetime ve topçulara sövme konusunda birlik olmuş bir taraftar eşliğinde bu takımı kümede tutması bile zor aslında. 6 şubat 2022 alanyaspor galatasaray maçından sonraki açıklamasında, özellikle rakip 10 kişi kaldıktan sonra takımın yine sinerek oynamasına devam etmesi konusunda "boş alanlar bulduğunda farklı bir takım haline geliyorlar, bunu istemediğimiz için taktiğimizi değiştirmedik" demiş.
bu tespit ve fikir gerçekçi olduğu kadar can sıkıcı. can sıkıcı olduğu kadar da gerçekçi aslında. sonuçta lige tekrar çıktığından beri alanyaspor'un bu oyun tarzı başımıza dertler açmaya devam ediyor, bir maç hariç neredeyse dumur mağlubiyetler aldık durduk. hal böyleyken, üstelik de mental olarak böylesine kırılgan bir takım iken ve ilk 4 maçında birbirinden rezil sonuçlar almışken bu davranış fazlasıyla gerçekçi hatta rasyonel.
bir de işin "koca galatasaray bu hallere düşer mi?" boyutu var can sıkıcı kısımda yer alan. dördüncü fatih terim dönemini taraftarın gözünde bitiren işte bu soruydu. bu takımdaki oyuncuların hiçbiri galatasaray'ı falan geçtim, doksanlardaki gençlerbirliği ya da bir dönemin sivasspor'u gibi takımları bile görmemiş doğru düzgün. iyi de oynasa, kötü de oynasa, bu tarz bir takımda forma giymenin ne demek olduğunu hiç tecrübe etmemiş. böyle bir formanın ağırlığını ve sahada nelere müsade edebileceğini hissetmemiş. ya da büyük takıma karşı oynayan rakiplerle hiç güreşmemiş.
zaten koca galatasaray'ın taraftarına 2022 şubat ayında kümede kalma hesabı yaptıran hikaye de buralarda başlıyor aslında. gönül isterdi "koca" galatasaray'a yakışan kalibreyi kaldırabilecek bir hoca ve oyuncu grubumuz olsa, ya da en azından takviye yapılsaydı. ancak tüm taraftar hislerini bir kenara bırakıp bakınca "koskoca galatasaray böyle mi yapar" sorgulamalarından öte böyle böyle küçük hesaplarla en azından bu sezonu düşmeden bitirebileceğiz gibi geliyor.
kariyerinde soru işaretleri, getiriliş sürecindeki idari rezillikler bir kenara, böyle konuya da camiaya da fransız birilerinin normal şartlarda hazmedemeyeceğimiz gerçeklikteki basit hesaplarıyla/doğrularıyla sezon sonuna kadar dayanmaya çalışmaktan başka bir çare görünmüyor kısa vadede...
"umarım" şans dünkü gibi yanında olmaya devam eder.
yoksa yaşanacakları şifreli kanallar bile yayınlayamaz...
