78
eskiden hep büyüklerimiz söylerdi: "fenerbahçe galatasaray'ı yener, galatasaray beşiktaş'ı yener ve beşiktaş da fenerbahçe'yi yener." bu kısır döngü sanırım artık hükmünü yitirmeye başladı. yirmi yıl sonra belki kadıköy'de kazandık ancak son yirmi yıla özellikle de son on yıla baktığımızda bariz bu üç takım arasında sonuncuyuzdur diye düşünüyorum. stadyum falan derken artık herkesin denk sayılabilecek statları mevcut. kazandığımız şampiyonluk sezonlarında bile derbilerde genel manada gerideyiz. kaç puan farkla önde girdiğimiz, son yılların en iyi sezonunu oynadığımız 2011-2012 sezonunda bile derbi maçları yüzünden az daha şampiyonluğu veriyorduk. biz bu maçları oynamayı beceremiyoruz, ne takım olarak ne de taraftar olarak.
tabii ki bu işte sonuç önemlidir yani şampiyonluk ancak az çok tribünlerle alakası olan insanlar da bilirler ki derbi galibiyetlerinin tadı bambaşkadır. bir derbi galibiyeti öyle ivme kazandırır ki arkasından şampiyonluk gelir. yani sıradan bir üç puandan çok fazlasıdır. herhalde biz fenerbahçe gibi derbi maçları oynayabilseydik en az 30 şampiyonluğumuz falan olurdu.
bugün mesela fenerbahçelilerin abarttıklarını düşünebilirsiniz, sanki şampiyon olmuş gibi seviniyorlar diye. gerçekten bugünkü gibi özellikle deplasmanda alınan galibiyetler* şampiyonluk kadar önemli ve anlamlı. ben hiçbir kaybedilen diğer maçlardan sonra böyle bir üzüntü, hayal kırıklığı yaşadığımı hatırlamıyorum. haliyle sevinci de o şiddette fazla oluyor. bazı arkadaşlar sıradan bir üç puan gözüyle bakabilir ancak maalesef ben bakamıyorum. peki ne yapacağız? ben de bilmiyorum, sanırım önce acımızı yaşayacağız ve unutacağız...
tabii ki bu işte sonuç önemlidir yani şampiyonluk ancak az çok tribünlerle alakası olan insanlar da bilirler ki derbi galibiyetlerinin tadı bambaşkadır. bir derbi galibiyeti öyle ivme kazandırır ki arkasından şampiyonluk gelir. yani sıradan bir üç puandan çok fazlasıdır. herhalde biz fenerbahçe gibi derbi maçları oynayabilseydik en az 30 şampiyonluğumuz falan olurdu.
bugün mesela fenerbahçelilerin abarttıklarını düşünebilirsiniz, sanki şampiyon olmuş gibi seviniyorlar diye. gerçekten bugünkü gibi özellikle deplasmanda alınan galibiyetler* şampiyonluk kadar önemli ve anlamlı. ben hiçbir kaybedilen diğer maçlardan sonra böyle bir üzüntü, hayal kırıklığı yaşadığımı hatırlamıyorum. haliyle sevinci de o şiddette fazla oluyor. bazı arkadaşlar sıradan bir üç puan gözüyle bakabilir ancak maalesef ben bakamıyorum. peki ne yapacağız? ben de bilmiyorum, sanırım önce acımızı yaşayacağız ve unutacağız...
